Τρίτη 31 Μαΐου 2011
Ο Πάγκαλος, οι διαδηλώσεις και η ιδεολογία
Η κοινωνία χειραφετείται. Οι άνθρωποι που βγαίνουν στους δρόμους δεν χειραγωγούνται από κανέναν μεταπράτη ιδεολογιών. Κι αυτό ενοχλεί.
Δεν έχουν ιδεολογία οι διαδηλωτές, αποφάνθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Θ. Πάγκαλος. Ξέχασε προφανώς ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί… Μια όμως που άνοιξε τη συζήτηση περί ιδεολογίας, θα ήταν χρήσιμο να μας διευκρινίσει κάτι: ο ίδιος και η κυβέρνηση της οποίας είναι το «νούμερο 2», ποια ακριβώς ιδεολογία έχουν;
Ο κ. Πάγκαλος δηλώνει σοσιαλιστής. Μπορεί στην Ελλάδα, όπως έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης να «είσαι ότι δηλώσεις», όμως, υπάρχει και ένα όριο. Γιατί το να εξακολουθείς να δηλώνεις σοσιαλιστής όταν είσαι κορυφαίος παράγοντας σε μια κυβέρνηση που έχει επιβάλλει σε μια κοινωνία το πιο αδυσώπητο νεοφιλελεύθερο σύνολο μέτρων που γνώρισε ποτέ όχι μόνον η ίδια, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη, είναι ένα όριο το οποίο καλό θα ήταν να μην το περνά κανείς. Προκαλεί περισσότερο και από το αμίμητο «μαζί τα φάγαμε»…
Φυσικά, αυτό ίσχυε και παλιότερα, απλώς δεν εκφραζόταν: όλα αυτά τα χρόνια που οδήγησαν στην παρακμή, κύριο αίτιο της υπήρξε ακριβώς το γεγονός ότι πίσω από ψευδεπίγραφες ιδεολογικές και πολιτικές ταμπέλες κρυβόντουσαν συστήματα εξουσίας που μόνον αυτά που δήθεν πίστευαν δεν έκαναν. Αλλά πίστευαν, άλλα έλεγαν, άλλα «πούλαγαν» στις κομματικές πελατείες κι άλλα έπρατταν. Κι αυτό, έχει πια τελειώσει.
Ο κ. Πάγκαλος, δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πολιτικός. Όχι απλώς επειδή είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αλλά, κυρίως, επειδή είναι ένας άνθρωπος με βαθειά γνώση της Ευρώπης, με γερή παιδεία και νου διακριτά πάνω από το μέσο επίπεδο του γενικού πολιτικού δυναμικού της χώρας. Η «επίθεσή» του στους διαδηλωτές, είναι ακριβώς αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών του, στα οποία, όμως, άστοχα από τη βιάση του εγκλωβίστηκε – γι αυτό και έσπευσε αμέσως να τον αδειάσει η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της.
Με τη συγκρότηση λοιπόν που διαθέτει, ο κ. Πάγκαλος βλέπει ξεκάθαρα, ότι το κίνημα αυτών των διαδηλώσεων, ούτε μόδα είναι, ούτε περαστική εκτόνωση. Είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ο ίδιος λέει. Πρόκειται για την εντυπωσιακή επαναπολιτικοποίηση της κοινωνίας, που υπερβαίνει, για πρώτη φορά, τους κάθε λογής μηχανισμούς.
Το αισθάνεται αυτό ο κ. Πάγκαλος γιατί έχει τις «κεραίες», τις προσλαμβάνουσες να αντιληφθεί το πλήρες βάθος και τη σημασία του. Και αντιδρά γνωρίζοντας ότι αυτός ο κόσμος είναι σε θέση να κάνει πράξη μια άλλη ρήση του ίδιου του αντιπροέδρου, ο οποίος, με περισσή σιγουριά είπε προ καιρού «συνομιλώντας» με τους πολίτες: «Αν δεν τους κάνουμε ας μας αλλάξουν». Ο κ. Πάγκαλος βλέπει ότι τώρα ότι, για πρώτη φορά, μέσα από αυτή την αντίδραση, η μέχρι χθες ανώδυνη αυτή προτροπή του μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Οσο για τα περί ιδεολογίας των διαδηλωτών, ας μην του διαφεύγει το αυτονόητο: δεν πρόκειται για τα συνδικάτα με τις κατευθυνόμενες από την κυβέρνηση ηγεσίες, ούτε για τα κόμματα που έχουν την «τεχνογνωσία». Διαδηλώνει ο μέσος άνθρωπος που ζει την ισοπέδωση. Διαδηλώνει για την πατρίδα του που καταρρέει. Αυτή είναι η ιδεολογία του και είναι η ισχυρότερη και τιμιότερη απ’ όλες. Και το κάνει με τρόπο συγκλονιστικό: τόσες δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους κι ούτε καπελώματα, ούτε έκτροπα, ούτε παραφωνίες. Ολοι και όλα, στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων, που, τουλάχιστον οι διαδηλωτές, πραγματικά τα σεβάστηκαν.
Σε ένα έχει δίκιο λοιπόν ο κ. Πάγκαλος, αν εννοεί αυτό μιλώντας για ιδεολογία: ότι οι άνθρωποι που βγαίνουν στους δρόμους δεν χειραγωγούνται από μεταπράτη ιδεολογιών. Κι αυτό είναι που ενοχλεί. Γιατί το κόλπο είχε κρατήσει πολύ. Και κάποιοι δεν αντέχουν να το βλέπουν να τελειώνει οριστικά. Τους πανικοβάλει η χειραφέτηση της κοινωνίας.
gmalouchos@tovima.gr
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Ο άσωτος, ο συνεπής.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Πώς είναι οι νύχτες σου; Με ρώτησε ο Κώστας και αμέσως κατάλαβα τι εννοούσε. Σε λίγο θα άρχιζαν τα σχόλια για την γενιά που ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ για αυτόν παρά μόνον ως καρικατούρα, ως φόβος, ως διέξοδος στον σπόρο της αμφισβήτησης που και ο ίδιος πολλά χρόνια πριν είχε σπείρει.
Πώς είναι οι νύχτες σου λοιπόν; Ξαναρώτησε . Πάγωσα. Αυτήν την χροιά της φωνής στο τηλέφωνο την ήξερα καλά. Ωραίος πρόλογος. Τα επιχειρήματα τελείωσαν, σκέφτηκα ,αφορμή για να αναμετρηθούμε δεν υπάρχει, τώρα θα μιλάμε για τις επιλογές μας, για την ζωή που μας πολιορκεί αλύπητα, για την άνευ ορών παράδοση και για την πίστη που ξεκινάει εκεί όπου σταματάει η τελευταία σκέψη. Ξέρω, σε λίγο θα μου ζητήσει να ξεσχίσω μέσα μου το καθώς πρέπει ρούχο της ιεράρχησης των αξιών, να μην εμφανισθούμε ως ο θεματοφύλακας του χαμένου παρελθόντος , να μην τολμήσω να διεκδικήσω το ακατόρθωτο να μην του πω για τον ανερχόμενο βούρκο της καθημερινότητας μου, το καλούπι που αναπαράγει την αθλιότητα, το φτηνό, τα ξαναγυαλισμένα κουρέλια…
«Οι νύχτες μου Κώστα είναι γεμάτες από δαίμονες. Γεμάτες από μάταιες απόπειρες εξόδου, από κρύα πανηγύρια, από μελαγχολικά απογεύματα, από άδειες πλατείες, και κυρίως από διευθυντές της νέας τάξης που παζαρεύουν την κόλαση… Φαντάσου, ακόμη και τα όνειρα μου, έχουν κυριευθεί. Η συμφωνία που είχαμε κάνει έχει παραβιασθεί, και μαζί της παραβιάσθηκε η σιωπηρή εγγύηση για αμοιβαία υποχώρηση τουλάχιστον τις νύχτες. Κάπως έτσι εξασφάλιζα τουλάχιστον την ψυχική σταθερότητα μου. Τώρα μου λες πως η σωφροσύνη έχει μεγαλύτερη αξία από την αδιαλλαξία και με παραδίδεις στο άηχο κενό. Τώρα οι συγκεντρώσεις στις πλατείες δεν έχουν τον προσανατολισμό που θέλεις και τις καταδικάζεις.».
Κώστα, γιατί με ρωτάς πάντα πως είναι οι νύχτες μου; Ξεχνάς τις μέρες μου; Τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος; Την οδύσσεια της φωτεινής μας άνοιξης; Την παραπαίουσα πολιτική μας τάξης; Την αδυναμία της να δει καθαρά; Την ανυπαρξία της στις δύσκολες στιγμές; Περίμενα τουλάχιστον ότι θα παλέψουν το σκοτάδι της ψυχής τους αυτήν την ώρα, ότι θα δουν με τα μάτια προς τα μέσα, θα λατρέψουν την σιωπή, και τουλάχιστον με αξιοπρέπεια θα καταλάβουν την ανικανότητα τους στην διαχείριση. Ξέρω πολύ καλά πως δεν έχουν δεχθεί την δική τους αρνητική πλευρά, την σκιά τους και αυτό κάνει πιο δύσκολη την θέση μας. Μεθυσμένο τσούρμο μας έχουν καταντήσει με στριμωγμένες όλες μας τις επιθυμίες στους πελώριους αδιέξοδους τοίχους της καλοπέρασης.
«Ξέρω για τις μέρες μας σου μιλάνε κάτι μεταχειρισμένες ψυχές, σου λένε για το ΧΡΕΟΣ μας, για τις αξίες που έχουμε χάσει, για το πανέμορφο αμπαλάζ που χρόνια είχαμε συσκευάσει την αθλιότητα μας. Σου λένε Κώστα μου, πως ενώ ζητάγαμε τον καθαρό ουρανό, ενώ νομίζαμε ότι μοιραζόμαστε την ελπίδα, στην ουσία χανόμαστε σε μικρές ατελείωτες ιδέες γεμάτες δανεικά, σερβιρισμένες μάλιστα με τέτοιο τρόπο που δεν καταλαβαίναμε τι κάναμε»
Οι ίδιοι άνθρωποι σου τηλεφωνούν από την Αθήνα και σου λένε για τις ατάκες των συσκέψεων, για την τόλμη που δεν έχουμε να απλώσουμε το χέρι και να ανάψουμε το φώς, και ότι ψάχνουμε απεγνωσμένα για σηματωρό. Ότι και να μας λένε δεν νοιάζονται για μας. Μην χάνεσαι. Ξαναδές που μας έφτασε η ανικανότητα τους. Καταλαβαίνω την έγνοια σου, τα νυχτερινά τηλεφωνήματα σου, την αγωνία σου, την αγάπη για αυτό που κάνεις, τον όρκο που τιμάς.
Σύρεσαι σε μια υπόγεια αρρώστια, από αυτούς που διάλεξαν να είναι προστάτες και δεσμοφύλακες μαζί. Βρισκόμαστε στο πιο τραγικό, οδυνηρό μονοπάτι της ζωής μας. Ας ξαναδούμε την επιλογή μας και ας αντιταχθούμε στην παθητική υποταγή που απλόχερα μας δανείζουν. Ας αφήσουμε την πίστη που μας ζητάνε και ας ξαναδούμε τα επιχειρήματα μας.
Άλλωστε μην ξεχνάμε μεταχειρισμένες ψυχές είναι αυτοί. Πολλά φιλιά στους λίγους συμφοιτητές που έχουμε μείνει και ας μην τους παραδώσουμε και τον ύπνο μας.
Υ.Γ. Ο Κώστας είναι υπαρκτό πρόσωπο, υψηλό στέλεχος της ΕΚΤ και συνομιλεί καθημερινά με τους ανθρώπους του IMF και της Κομισιόν. Παλιός συμφοιτητής και αυτός
Το σύστημα χάνει τον έλεγχο;
Βρίσκεται σε εξέλιξη ένα αυθόρμητο, ακηδεμόνευτο κίνημα πολιτών, που είναι λογικό να εικάσουμε ότι θα συνεχίσει να εξαπλώνεται κερδίζοντας όλο και περισσότερους μιμητές στην Ευρώπη.
Τρέφεται και δυναμώνει από το ξεδιάντροπο στριπτίζ νεοταξικής φρίκης, από τη αναίσχυντη επίδειξη της πιο απαίσιας όψης του καπιταλιστικού τέρατος που ρίχνοντας ένα-ένα τα πέπλα και τα φτιασίδια του, αρχίζει πλέον να δείχνει στην κοινωνία το αληθινό φριχτό του πρόσωπο.
Οι χειρότεροι φόβοι των διεθνών οικονομικών και πολιτικών διευθυντηρίων επιβεβαιώνονται, καθώς η σωρευμένη αγανάκτηση των λαών, πυροδοτείται σταδιακά, εξελισσόμενη σε μια επεκτεινόμενη πυρκαγιά χωρίς σύνορα.
Οι ελίτ άρχισαν τώρα να νοιώθουν την καυτή ανάσα της κοινωνίας που φαίνεται διατεθειμένη όχι απλώς να εκφράσει πειστικά πιεστικά και πεισματικά τη σωρευμένη της οργή και αγανάκτηση αλλά και να τη διοχετεύσει μέσω διόδων που βρίσκονται εκτός συστημικού ελέγχου. Δηλαδή εκτός του ελέγχου του καλά στημένου πολιτικού και οικονομικού παιχνιδιού του επενδυμένου με το γνωστό κοινοβουλευτικό μανδύα: ένα πανάκριβο ιμιτασιόν ρούχο που κοσμείται από ένα επίσης κίβδηλο σήμα κατατεθέν, το σχεδόν αντιφατικό και αυτοαναιρούμενο ιδεολόγημα της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», δηλαδή μιας καταδήλωσης που ψεύδεται και ως προς τα δύο σκέλη της!
Και ενώ οι δήθεν νεοφιλελεύθεροι και οι δήθεν σοσιαλιστές και βολεμένοι ανησυχούν και αντιδρούν δικαιολογημένα καθώς οι πεποιθήσεις και τα συμφέροντά τους απειλούνται ευθέως, οι αγανακτισμένοι πολίτες έχουν πλέον να αντιμετωπίσουν και την σχεδόν απροκάλυπτη δυσαρέσκεια διαφόρων αριστερών κομμάτων και συντεταγμένων δυνάμεων τις οποίες μέρα με τη μέρα η κοινωνία και οι εξελίξεις τις ξεπερνάνε και τις αφήνουν στο περιθώριο. Ήταν ανέκαθεν κοινό μυστικό αυτή η δυσαρέσκειά τους προς καθέναν και κάθε τι που έμοιαζε να προτιμά έναν ανεξάρτητο, ανένταχτο δρόμο. Όμως τώρα πλέον δύσκολα μπορεί να κρυφτεί, καθώς διαπιστώνουν ότι μεσούσης της κρίσης χάνεται εξαιτίας του κινήματος των αγανακτισμένων μια χρυσή ευκαιρία πολιτικής αναρρίχησης, προαγωγής τους σε κόμματα εξουσίας, και αποφασιστικής αύξησης της σημερινής δύναμης επιρροής τους, της αυριανής -όπως ευελπιστούν- εξουσίας τους!
Ακόμα σήμερα όλες οι παραδοσιακές δυνάμεις της αριστεράς δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι το σημείο που έκρινε τις ήττες του παρελθόντος και αυτό που θα κρίνει και τώρα τόσο τη δική τους τύχη όσο και τη συνολική έκβαση του λαϊκού αγώνα, είναι η επαφή και ο διάλογος με την κοινωνία! Την κοινωνία που σταμάει να πιστεύει σε αμφισβητίσιμες αυθεντίες και είδωλα, σε μη ελέγξιμες πολιτικές συλλογικότητες και σε λύσεις προ-κατ, μια κοινωνία που αρχίζει να αναζητά εναγωνίως τρόπους για ριζική και διαρκή αυτοθέσμισή της μέσω αληθινών δημοκρατικών θεσμών. Σήμερα αυξάνεται πιεστικά η απαίτηση για δημοκρατία χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς.
Οι πιο άμεσα εξαρτημένοι από το σάπιο σημερινό σύστημα θα συνεχίσουν να το στηρίζουν μέχρι τέλους καθώς τα συμφέροντά τους δεν γνωρίζουν αιδώ και πατρίδα, οι δε υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στους νονούς της διεθνούς πολιτικοοικονομικής μαφίας είναι απόλυτα δεσμευτικές! Θα εκβιαστούν και θα απειληθούν τουλάχιστον με σκάνδαλα, που αν διαρρεύσουν θα τους στείλουν στην πολιτική και οικονομική καταστροφή, ή ακόμα και στη φυλακή. Με άλλα λόγια γι αυτούς μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!
Οι λιγότερο εξαρτημένοι και οι πιο πονηροί θα προσπαθήσουν είτε να αλώσουν το αυθόρμητο κίνημα των αγανακτισμένων από μέσα, είτε να τεθούν επικεφαλής εντασσόμενοι σ’ αυτό, είτε, τέλος, απλώς θα δηλώσουν τη συμπάθειά τους και τη στήριξή τους για λόγους έστω και μόνο πολιτικής επιβίωσης (ή στην περίπτωση ορισμένων, υστεροφημίας...).
Οι λιγότερο εξαρτημένοι και οι πιο πονηροί θα προσπαθήσουν είτε να αλώσουν το αυθόρμητο κίνημα των αγανακτισμένων από μέσα, είτε να τεθούν επικεφαλής εντασσόμενοι σ’ αυτό, είτε, τέλος, απλώς θα δηλώσουν τη συμπάθειά τους και τη στήριξή τους για λόγους έστω και μόνο πολιτικής επιβίωσης (ή στην περίπτωση ορισμένων, υστεροφημίας...).
Εμείς οφείλουμε να μείνουμε έξω και σε πλήρη εγρήγορση! Πρέπει να διατρανωθεί η βούληση των λαών για ριζική ανατροπή, να καταδειχτεί η πλήρης απονομιμοποίηση του βρώμικου και κακόγουστου αυτού πολιτικού παιχνιδιού, με πολιτικές πρωτοβουλίες που θα παραμείνουν και θα ανδρωθούν εκτός συστημικού ελέγχου! Οι κύριοι και κυρίες της παγκόσμιας διακυβέρνησης δεν νομιμοποιούνται πλέον να παίρνουν καμιά απόφαση στο όνομα της κοινωνίας. Η κοινωνία είναι καιρός να θεωρηθεί και συνταγματικά ενήλικη και ικανή για αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον της. Το καλό της το γνωρίζει η ίδια. Δε χρειάζεται κηδεμόνες και προστάτες.
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Tο σπίτι μας πήρε φωτιά και αυτοί τσακώνονται
Βολές Βενιζέλου κατά Παπακωνσταντίνου
Μίλησε για «δημοσιονομική κατοχή»
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 06:24
Αθήνα
Η συναινετική ατμόσφαιρα που χτιζόταν επί πέντε ώρες στο υπουργικό συμβούλιο έγινε θρύψαλα λίγο πριν ολοκληρωθεί η συνεδρίαση. Το κλίμα είχε προετοιμαστεί από διάφορες αιχμές που περιείχαν οι τοποθετήσεις των υπουργών, κυρίως προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, οι οποίες όμως περνούσαν ξώφαλτσα, μέχρι να πάρει τον λόγο ο κ. Ευ. Βενιζέλος.
Ο καυγάς των δύο υπουργών, παρότι κατεβλήθη προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι, θεωρήθηκε από τους παριστάμενους υπουργούς ότι διατάραξε τις ισορροπίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης και ενδεχομένως να σημάνει την αρχή εξελίξεων. Μάλιστα, για πρώτη φορά ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου όχι μόνο δεν έκρυψε τον εκνευρισμό του αλλά υπερασπιζόμενος το κυβερνητικό έργο χτύπησε δύο φορές το χέρι στο τραπέζι -μια ενέργεια πρωτοφανής για τον ίδιο.
Αφορμή για το ξέσπασμα του υπουργού Άμυνας για κάποιους ήταν το αφ΄ υψηλού ύφος του κ. Παπακωνσταντίνου και κατ΄ άλλους το γεγονός ότι αφού περιέγραψε ένα επαχθέστατο πακέτο μέτρων προέτρεψε τους συναδέλφους του να μην αυτομαστιγώνονται επειδή για τις αστοχίες του μνημονίου ευθύνεται η πρωτοφανής ύφεση. Όποια και να ήταν η αιτία, ο υπουργός Άμυνας εξεράγη: «Σου έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις και δεν έχεις λάβει υπόψιν σου καμία», φέρεται να του είπε και έπειτα μίλησε για αλαζονικές συμπεριφορές και για δημοσιονομική κατοχή στη χώρα.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου αντέδρασε έντονα. «Δεν το δέχομαι αυτό. Υπάρχει ένα πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε», απάντησε. Στη συζήτηση παρενέβη ο κ. Χ. Καστανίδης, ο οποίος έδωσε την εντύπωση ότι θα παρέμβει πυροσβεστικά αλλά στη συνέχεια φάνηκε ότι συμμερίζεται τις παρατηρήσεις του κ. Βενιζέλου και απευθυνόμενος στον κ. Παπακωνσταντίνου του είπε με απαξιωτικό ύφος ότι θεωρεί ότι τα θέματα τα έλυσε ο πρωθυπουργός με την εισήγηση του.
Ο κ. Παπανδρέου εκνευρίστηκε από τον καυγά, λέγοντας ότι οι προτάσεις όλων αξιολογούνται και έδωσε στους παριστάμενους την εντύπωση ότι αυτή η κατάσταση τον ζόρισε ιδιαιτέρως. Κλείνοντας τη συνεδρίαση, έκανε μια μακροσκελή και ελαφρώς χαοτική τοποθέτηση, στήριξε τον υπουργό Οικονομικών, αναφέρθηκε στο πρωτόγνωρο έργο της κυβέρνησης με έντονο ύφος και -προς έκπληξη των παριστάμενων - χτύπησε το χέρι στο τραπέζι.
Όταν ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση ο κ. Βενιζέλος εξήγησε ότι μιλώντας για δημοσιονομική κατοχή εννοούσε την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα με το βάρος ενός υπέρογκου χρέους, και ότι η αναφορά του σε αλαζονικές συμπεριφορές αφορούσε στελέχη και παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι χρονοτριβούν σε ότι αφορά τις αποκρατικοποιήσεις και όχι τον κ. Παπακωνσταντίνου.
«Στο υπουργικό συμβούλιο συζητήσαμε για τους προβληματισμούς και τις αγωνίες μας», είπε και υποβάθμισε την αντιπαράθεση παραπέμποντας στον υπουργό Οικονομικών για την επαλήθευση των όσων έλεγε. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, από την πλευρά του διαβεβαίωνε, ότι η σχέση του με τον κ. Βενιζέλο «είναι εξαιρετική».
Ωστόσο, οι αιχμές του υπουργού Αμυνας δεν ήταν οι μοναδικές κατά του κ. Παπακωνσταντίνου. Ο κ. Δ. Ρέππας επισήμανε ότι «υπάρχει και η κοινωνία στην οποία αναφερόμαστε και δεν μπορούμε μόνο να έχουμε άγχος τι θα πούμε προς τα έξω αλλά πρέπει να έχουμε το ίδιο άγχος για το τι λέμε προς τα μέσα».
Η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου ζήτησε κάποια στιγμή να υπάρξει ένας απολογισμός από τον υπουργό Οικονομικών για τις αστοχίες ανάμεσα σε όσα προγραμματίζονται και στην υλοποίηση τους.
Σκληρή γλώσσα χρησιμοποίησε ο κ. Α. Λοβέρδος για να περιγράψει την κατάσταση.«Υπήρξε μεγάλο διάστημα καθυστερήσεων, χάσαμε το μομέντουμ του Μαρτίου και τώρα τα χρονοδιαγράμματα είναι ασφυκτικά ως τα μέσα Ιουνίου. Οσο επιβαρύνεται το περιβάλλον και είναι αδύναμο το μήνυμα μας, θα το πληρώνουμε.
Το αίτημα να δοθεί ως εγγύηση η δημόσια περιουσία ή να γίνουν απολύσεις δεν υπήρχε το Μάρτιο. Οσο καθυστερούμε τόσο επιβαρύνεται η ατζέντα. Ο φόβος δεν είναι επιλογή, προτιμώ τη μομφή κάποιων χιλιάδων πολιτών παρά 11 εκατομμυρίων Ελλήνων. Δεν ξέρω που θα σταθώ αν υπάρξουν καταστροφικά γεγονότα για τη χώρα», είπε.
Η συναινετική ατμόσφαιρα που χτιζόταν επί πέντε ώρες στο υπουργικό συμβούλιο έγινε θρύψαλα λίγο πριν ολοκληρωθεί η συνεδρίαση. Το κλίμα είχε προετοιμαστεί από διάφορες αιχμές που περιείχαν οι τοποθετήσεις των υπουργών, κυρίως προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, οι οποίες όμως περνούσαν ξώφαλτσα, μέχρι να πάρει τον λόγο ο κ. Ευ. Βενιζέλος.
Ο καυγάς των δύο υπουργών, παρότι κατεβλήθη προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι, θεωρήθηκε από τους παριστάμενους υπουργούς ότι διατάραξε τις ισορροπίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης και ενδεχομένως να σημάνει την αρχή εξελίξεων. Μάλιστα, για πρώτη φορά ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου όχι μόνο δεν έκρυψε τον εκνευρισμό του αλλά υπερασπιζόμενος το κυβερνητικό έργο χτύπησε δύο φορές το χέρι στο τραπέζι -μια ενέργεια πρωτοφανής για τον ίδιο.
Αφορμή για το ξέσπασμα του υπουργού Άμυνας για κάποιους ήταν το αφ΄ υψηλού ύφος του κ. Παπακωνσταντίνου και κατ΄ άλλους το γεγονός ότι αφού περιέγραψε ένα επαχθέστατο πακέτο μέτρων προέτρεψε τους συναδέλφους του να μην αυτομαστιγώνονται επειδή για τις αστοχίες του μνημονίου ευθύνεται η πρωτοφανής ύφεση. Όποια και να ήταν η αιτία, ο υπουργός Άμυνας εξεράγη: «Σου έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις και δεν έχεις λάβει υπόψιν σου καμία», φέρεται να του είπε και έπειτα μίλησε για αλαζονικές συμπεριφορές και για δημοσιονομική κατοχή στη χώρα.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου αντέδρασε έντονα. «Δεν το δέχομαι αυτό. Υπάρχει ένα πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε», απάντησε. Στη συζήτηση παρενέβη ο κ. Χ. Καστανίδης, ο οποίος έδωσε την εντύπωση ότι θα παρέμβει πυροσβεστικά αλλά στη συνέχεια φάνηκε ότι συμμερίζεται τις παρατηρήσεις του κ. Βενιζέλου και απευθυνόμενος στον κ. Παπακωνσταντίνου του είπε με απαξιωτικό ύφος ότι θεωρεί ότι τα θέματα τα έλυσε ο πρωθυπουργός με την εισήγηση του.
Ο κ. Παπανδρέου εκνευρίστηκε από τον καυγά, λέγοντας ότι οι προτάσεις όλων αξιολογούνται και έδωσε στους παριστάμενους την εντύπωση ότι αυτή η κατάσταση τον ζόρισε ιδιαιτέρως. Κλείνοντας τη συνεδρίαση, έκανε μια μακροσκελή και ελαφρώς χαοτική τοποθέτηση, στήριξε τον υπουργό Οικονομικών, αναφέρθηκε στο πρωτόγνωρο έργο της κυβέρνησης με έντονο ύφος και -προς έκπληξη των παριστάμενων - χτύπησε το χέρι στο τραπέζι.
Όταν ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση ο κ. Βενιζέλος εξήγησε ότι μιλώντας για δημοσιονομική κατοχή εννοούσε την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα με το βάρος ενός υπέρογκου χρέους, και ότι η αναφορά του σε αλαζονικές συμπεριφορές αφορούσε στελέχη και παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι χρονοτριβούν σε ότι αφορά τις αποκρατικοποιήσεις και όχι τον κ. Παπακωνσταντίνου.
«Στο υπουργικό συμβούλιο συζητήσαμε για τους προβληματισμούς και τις αγωνίες μας», είπε και υποβάθμισε την αντιπαράθεση παραπέμποντας στον υπουργό Οικονομικών για την επαλήθευση των όσων έλεγε. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, από την πλευρά του διαβεβαίωνε, ότι η σχέση του με τον κ. Βενιζέλο «είναι εξαιρετική».
Ωστόσο, οι αιχμές του υπουργού Αμυνας δεν ήταν οι μοναδικές κατά του κ. Παπακωνσταντίνου. Ο κ. Δ. Ρέππας επισήμανε ότι «υπάρχει και η κοινωνία στην οποία αναφερόμαστε και δεν μπορούμε μόνο να έχουμε άγχος τι θα πούμε προς τα έξω αλλά πρέπει να έχουμε το ίδιο άγχος για το τι λέμε προς τα μέσα».
Η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου ζήτησε κάποια στιγμή να υπάρξει ένας απολογισμός από τον υπουργό Οικονομικών για τις αστοχίες ανάμεσα σε όσα προγραμματίζονται και στην υλοποίηση τους.
Σκληρή γλώσσα χρησιμοποίησε ο κ. Α. Λοβέρδος για να περιγράψει την κατάσταση.«Υπήρξε μεγάλο διάστημα καθυστερήσεων, χάσαμε το μομέντουμ του Μαρτίου και τώρα τα χρονοδιαγράμματα είναι ασφυκτικά ως τα μέσα Ιουνίου. Οσο επιβαρύνεται το περιβάλλον και είναι αδύναμο το μήνυμα μας, θα το πληρώνουμε.
Το αίτημα να δοθεί ως εγγύηση η δημόσια περιουσία ή να γίνουν απολύσεις δεν υπήρχε το Μάρτιο. Οσο καθυστερούμε τόσο επιβαρύνεται η ατζέντα. Ο φόβος δεν είναι επιλογή, προτιμώ τη μομφή κάποιων χιλιάδων πολιτών παρά 11 εκατομμυρίων Ελλήνων. Δεν ξέρω που θα σταθώ αν υπάρξουν καταστροφικά γεγονότα για τη χώρα», είπε.
Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Σαν το Καραγκιόζη....
Ας προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε τους στίχους του τραγουδιού του Σαββόπουλου στη σημερινή πραγματικότητα και την πρότασή του να μεταφερθούν οι "άθλιοι" Αθήνας στα μικρά νησιά (τα αραιοκατοικημένα, για την πιστότητα της δήλωσης).
Καραγκιοζιλίκια για έναν άνθρωπο - τραγουδοποιό, που κατόρθωσε σε μιά εικοσαετία να μεταβληθεί από αξιοσημείωτη αναφορά σε μια περιφερόμενη φιγούρα του θεάτρου σκιών, μεταβάλλοντας θέση και θεώρηση ανάλογα με το κλίμα και τις πολιτικές οσμές της εκάστοτε εποχής. Αριστερός μαχητής, αριστερίζων σοσιαλιστής, δεξιόστροφος αριστεριστής, σοσιαλιστής καθαρός, συντηρητικός αριστερός και σύμφωνα με τη σημερινή του δήλωση ακαθόριστης σωβινιστικής και ρατσιστικής προέλευσης κήρυκας.
Τι σημαίνει αγαπητέ Νιόνιο το "να μεταφερθούν σε αραιοκατοικημένα νησιά, ως αγροτοτουρίστες"; Σημαίνει τη δημιουργία ενός νέου ΧΥΤΑ ανθρώπων μακριά από το κέντρο της Αθήνας; Σημαίνει την τεχνητή αύξηση του πληθυσμού των βραχονησίδων που χρόνια τώρα η Αθήνα έχει παρατήσει στη τύχη τους και τις θυμάται το καλοκαίρι όταν με τα πολυτελή γιώτ και τiς παράνομους οικιακούς βοηθούς και ναύτες ευκαιρίας αράζει για απολαύσει το μπάνιο της και να φάει τις αστακομαρακονάδες; Σημαίνει σήκωμα του χαλιού και σπρώξιμο των σκουπιδιών από κάτω;
Η Αθήνα χρόνια τώρα τρέφει το αυγό του φιδιού στο κόρφο της. Και δεν μιλούσε όταν έβλεπε τους παράνομους μετανάστες να συμμετείχαν στο κτίσιμο κάθε Εκαλιανής και Βορειοπροαστιακής τριώροφης μαιζονέτας. Δεν έβλεπε όταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα εργοτάξια των σήμερα απαναστατημένων εργολάβων - εκδοτών αρνούνταν να πάρουν Έλληνα ασφαλισμένο και ήταν γεμάτα με λαθροεργάτες και γαλέρες ψυχών. Δεν έβλεπε οτι όλο το παραεμπόριο και εμπόριο της λατρευτής άσπρης σκόνης, σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης και συμμετοχής στα υψηλά κοινωνικά δρώμενα, γίνονταν από αυτούς που σήμερα θέλουν να εξορίσουν. Δεν έβλεπε οτι αυτή η περιφερόμενη λαθραία μάζα γέμιζε πλατείες και στάδια για να ζητωκραυγάσει διατεταγμένα σε πολιτικές συγκεντρώσεις. Αυτή η Αθήνα που σήμερα στενάζει και μαχαιρώνεται κάθε μέρα, είχε πάθει εθελουσία τύφλωση όταν οι "παράνομοι και οι αδικημένοι" ήταν στην υπηρεσία της.
Όταν η με πολιτική απόφαση μαζική νομιμοποίηση και "ελληνοποίηση" χιλιάδων μη δικαιούχων, με αποκλειστικό γνώμωνα την πολιτική επικαρπία, γέμιζε την Αθήνα και την Ελληνική Επαρχία με κάθε είδους κακοποιά στοιχεία, τι τραγουδούσατε αγαπητέ Νιόνιο; Μάλλον αυτό με το οποίο κάνατε την πανηγυρική έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων."Ας κρατήσουν οι χοροί". Τη συνέχεια όμως την κρατήσατε για σήμερα "και θα βρούμε αλλοιώτικα στέκια επαρχιώτικα" σαν αυτά που σήμερα υποδεικνύεις.
Εμείς στα νησιά είμασταν πάντα φιλόξενοι και ξέραμε από λαθρομετανάστες πολύ πριν η Αθήνα ξυπνήσει μιά μέρα μαχαιρωμένη για μια κάμερα. Μιά κάμερα προορισμένη να κατέγραφε τον ερχομό μιάς νέας ζωής και το χαμόγελο μιας ολόκληρης οικογένειας. Μιά κάμερα, που σαν αυτή δεν είχες ή δεν φρόντισες να έχεις για να καταγράψεις την διαρκώς απειλούμενη και καταστρεφόμενη καθημερινότητά σου τόσα χρόνια. Που δεν τόλμησες να δημοσιεύσεις τις φωτογραφίες της όταν έπρεπε και όπου έπρεπε. Αλλά μην απογοητεύεσαι από την κριτική..δεν είσαι μόνος σου σε αυτό το παράλογο αίτημά σου. Είναι μαζί και οι κοσμικές παρέες σου, κια ο περίγυρος ο πολιτικός που όταν έισαι χρήσιμος σε χρησιμοποιεί εν αγνοία σου, σπαταλώντας το μεγάλο σου ταλέντο σαν τραγουδοποιός. Αυτόν το Σαββόπουλο που αγαπήσαμε και τραγουδήσαμε.
Σκέψου λίγο Διονύση τι είπες. Σκέψου λίγο οτι οι βραχονησιώτες και οι αραιοκατοικημένοι μπορεί ακόμα να ακούν και να γλεντούν με τη μουσική σου. Δεν είναι ανάγκη τώρα να διασκεδάζουν με κακογραμμένους στίχους του Καραγκιόζη.
Και τα Βόρεια Προάστεια σχετικά αραιοκατοικημένα είναι και ιδιωτικά φρουρούμενα μάλιστα. Και τα ιδιωτικά νησιά, σίγουρα αραιοκατοικημένα είναι. Και η Μύκονος και το Πόρτο Ύδρα το χειμώνα αραιοκατοικημένα είναι. Τι να κάνει ο μεταφερόμενος σε αραικατοικημένη βραχονησίδα ή νησί παράνομος λαθρομετανάστης και ναρκωμανής; Να επισκεφθεί τον τοπικό ΟΚΑΝΑ ή να καλλιεργήσει βιολογικά τα υποκατάστατα της ψεύτικης πλάνης του; Να κάνει τον βράχο γόνιμη πεδιάδα και να δώσει και τρόφιμα στο ντόπιο κάτοικο, που αν δεν περάσει το καράβι δεν έχει να φάει;
Η Αθήνα δεν έκανε ποτέ το καθήκον της απέναντι στον ευαυτό της. Δεν προστάτεψε την γιαγιά που τη σκοτώνουν για δέκα ευρώ, δεν προστάτεψε το μικρό παιδί από την απειλή της παιδεραστίας και του βιασμού, δεν έδωσε τροφή, στέγη και κοινωνική φροντίδα στους εξαθλιωμένους εραστές της εικονικής πραγματικότητας και της παραίσθησης. Εσείς τους προσπερνούσατε κάθε μέρα αδιάφορα και αν περίσσευαν μερικά ψιλά, ρίχνατε που και πού σε κανένα τενεκεδάκι ή ανάποδο καπέλλο για να ανακουφιστεί και εδώ εικονικά η συνείδησή σας. Όταν μιλάω για Αθήνα δεν μιλάω για τον απλό κάτοικό της Διονύση, που σήμερα χωρίς προσωπικούς φρουρούς και ιδιωτική ασφάλεια, ζει το δικό της πραγματικό φόβο και τρόμο. Μιλάω για όλα τα μέλη του Θιάσου Σκιών, Καραγκιόζηδες, Χατζηαβάτηδες, Σιόρ Διονύσιους, Πολυχρονεμένους Πασάδες και δε συμμαζεύεται που είχαν και έχουν τη δύναμη να παρέμβουν και να νομοθετήσουν και να επιτύχουν.
Και τώρα που δεν μπορούν ούτε στο DaCapo να πάνε, τους έπιασε ο πόνος για να καθαρίσει η Αθήνα. Δεν θέλουμε ΧΥΤΑ ψυχών και σωμάτων στα μικρονήσια Διονύση. Οσοι δύσμοιροι ξέπεσαν από τα δουλεμπορικά εκεί βρήκαν και στοργή και ένα κομμάτι φαί, αυτό που δεν μπορούν να βρούν εκεί που περπατάς και ζείς εσύ.
Για το λόγο αυτό άσε εμάς να σε θυμόμαστε σαν την Συννεφούλα σου. Δεν είναι ανάγκη να μας θυμίσεις σήμερα τον Παλιάτσο και το Ληστή.
Χαιρετισμούς,
Γιώργος Τριάντος
ΥΓ: Που να με ξέρεις, είμαι από τους ανώνυμους που άκουγα τη μουσική σου και μου άρεσε. Σήμερα με απογοήτευσες
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
Χρῆστος Γιανναρᾶς: Τα οξύμωρα της προσχηματικής δημοκρατίας
Το σημερινό πολιτικό στην Ελλάδα σύστημα έχει δώσει τις εξετάσεις του, με άνεση χρόνου, και έχει ολοφάνερα αποτύχει. Είναι ανίκανο να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα: από τα σκουπίδια των πόλεων ώς την υπεράσπιση της εθνικής αξιοπρέπειας.
Η ελληνική κοινωνία ανέχθηκε την ανικανότητα και προκλητική φαυλότητα του πολιτικού συστήματος με τρόπο που προδίδει απελπιστική υπανάπτυξη: ασύγγνωστη επιπολαιότητα ή πολύ χαμηλούς δείχτες κατά κεφαλήν καλλιέργειας. Αλλά και αυτά τα συμπτώματα είναι, σε μέγιστο ποσοστό, συνέπειες της πολιτικής που ασκήθηκε σε ζωτικούς τομείς του κοινωνικού βίου.
Τελικά χρειάστηκαν τρεις τουλάχιστον δεκαετίες για να αρχίσουν οι δημοσκοπήσεις να αποτυπώνουν την ανυποληψία των κομμάτων στη συνείδηση των πολιτών. Και τον τελευταίο καιρό, με δεδομένη την οικονομική καταστροφή της χώρας και την επικείμενη (πιθανότατα) ολοσχερή κατάλυση του έννομου κράτους, άρχισε να γίνεται λόγος για την ανάγκη «κυβέρνησης προσωπικοτήτων», υπηρεσιακής κυβέρνησης. Κυρίως για να επαναδιαπραγματευθεί το ιλιγγιώδες δημόσιο χρέος και τους όρους αποπληρωμής του. Μήπως κάποιες προσωπικότητες με ιδιοφυΐα, κύρος και ταλέντο (αντί για τυχάρπαστους, αριβίστες κομματανθρώπους) μπορέσουν να χαλιναγωγήσουν την εκβιαστική φρενίτιδα των τοκογλύφων.
Η ιδέα για μια «κυβέρνηση προσωπικοτήτων» μοιάζει καταρχήν ελκυστική. Ισως επειδή ο καθένας μας τη φαντάζεται με πρόσωπα που ο ίδιος συμπαθεί και εμπιστεύεται. Αλλά το κρίσιμο, ακριβώς, πρόβλημα είναι, ποιος θα επιλέξει τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, με ποιες διαδικασίες θα συγκροτηθεί μια υπηρεσιακή κυβέρνηση; Πώς θα εξασφαλιστεί η επιστράτευση της καλύτερης ανθρώπινης ποιότητας που διαθέτει, εντοπίως ή στη διασπορά, η ελληνική κοινωνία;
Για να μην παραβιαστεί το υπάρχον Σύνταγμα, η σύνθεση αυτής της κυβέρνησης πρέπει να προκύψει από συναίνεση αυξημένης πλειοψηφίας στη Βουλή. Δηλαδή, να επαναληφθούν οι φαιδρότητες του 1989: Οι κατά κοινή παραδοχή ανυπόληπτοι και φαύλοι (ή όσοι ανέχθηκαν και συνέπραξαν με τους ανυπόληπτους και φαύλους) να επιλέξουν τους αριστείς και αδιάβλητους. Σχήμα οξύμωρο και επομένως ουτοπικό. Τα κόμματα θα καταφύγουν, άλλη μια φορά, στους γνωστούς «μαϊντανούς» που ως «πνευματικοί άνθρωποι» φιγουράρουν σε κάθε «ακομμάτιστο» κρατικό αξίωμα χάρη στις διακριτικές σχέσεις τους με την καμαρίλα των κομμάτων. Μια «κυβέρνηση προσωπικοτήτων» τηλεκατευθυνόμενη.
Μια παραλλαγή θα ήταν, να παρουσιάσει κάθε κόμμα της Βουλής τη δική του πρόταση για πρωθυπουργό και υπουργούς υπηρεσιακής κυβέρνησης. Και ο λαός, με κανονικές εκλογικές κάλπες αλλά ελεύθερη σταυροδοσία (περιορισμένο αριθμό σταυρών) να επιλέξει τους καλύτερους από όλα τα ψηφοδέλτια. Ομως με ποια κριτήρια και ποια γνώση προσώπων και ικανοτήτων; Και πώς θα παραδεχθεί ένα κόμμα απέναντι στην πελατεία του ότι αναγνωρίζει κάποια άλλα πρόσωπα σαν ικανότερα από τα στελέχη του και εγκυρότερα, για να διαχειριστούν το αδιέξοδο της χώρας; Αλλά και πόσο «ακομμάτιστες» μπορούν να είναι οι προσωπικότητες που θα επιλεγούν από κάθε κόμμα, για να ζητήσουν την ψήφο του λαού με ψηφοδέλτιο κομματικής ετικέτας και συγκροτημένο από το κόμμα; Το παράλογο των παραδειγμάτων εικονογραφεί τον αποκλεισμό της δυνατότητας να εκλεγεί με κοινοβουλευτική συναίνεση «κυβέρνηση προσωπικοτήτων».
Η ελεύθερη σταυροδοσία ίσως είναι η δημοκρατικότερη ρεαλιστική λύση που θα μπορούσε η κομματοκρατία να παραχωρήσει στον λαό μπροστά στο αδιέξοδο: Αν ο Παπανδρέου προλάβει να προκηρύξει εκλογές πριν από την έλευση του χάους, μοναδικό του όπλο για να έχει βιώσιμο πολιτικό αποτέλεσμα η προσφυγή στις κάλπες και για να αναχαιτίσει την οργισμένη αποχή, είναι μόνο η ελεύθερη σταυροδοσία. Να ψηφίσουν οι πολίτες πρόσωπα, όχι κόμμα. Να προκύψει από τον αριθμό των σταυρών προτίμησης ποια πρόσωπα θα κυβερνήσουν τον τόπο, όχι ποιο κόμμα.
Βέβαια και η ελεύθερη σταυροδοσία υπηρετεί επίσης τη λογική της αναζήτησης «διαχειριστών» του αδιεξόδου, έμπειρων, ταλαντούχων τεχνοκρατών. Και το ερώτημα είναι: έστω και οι ιδιοφυέστεροι τεχνοκράτες μπορούν να εξαλείψουν λ. χ. τη φοροδιαφυγή εμπνέοντας εμπιστοσύνη στο κράτος, μπορούν να συνεγείρουν σε δημιουργικό πείσμα την ελλαδική κοινωνία, να συνδέσουν την παραγωγικότητα με στόχους ποιότητας της ζωής, χαράς της ζωής – όχι μόνο κτηνώδους καταναλωτικής αδηφαγίας; Πέρα από «βελτιώσεις» οργανωτικές και γιατροσόφια απειλών και διώξεων της κατεστημένης παρανομίας, μπορούν τεχνοκράτες και να ξαναγεννήσουν στον Ελληνα δεσμούς εμπιστοσύνης με την οργανωμένη συλλογικότητα, να του μεταγγίσουν σεβασμό των κοινών αναγκών, πίστη σε στόχους προσωπικής δημιουργίας, απαιτητικής αξιοπρέπειας;
Μόνο πολιτικός, με το ηγετικό χάρισμα ψηλαφητής, θυσιαστικής ανιδιοτέλειας και επιτελικής λογικής μπορεί να αναστήσει την πεθαμένη, ανίκανη να μετάσχει ενεργά στο ιστορικό γίγνεσθαι, ελληνική κοινωνία. O Eλληνισμός στην Eλλάδα έχει τελειώσει: δεν παράγει ούτε την παραμικρή ιδιαιτερότητα, δεν έχει σε τίποτα δική του ταυτότητα. Mόνο δανείζεται και μιμείται. Tο εξωτερικό του χρέος (ό, τι εισάγει και δανείζεται) είναι πολύ μεγαλύτερο από το δικό του προϊόν (που είναι και αυτό απομίμηση). Παραιτήθηκε ακόμη και από τη γλώσσα του, ακομα και από την ιστορική του συνείδηση – απέναντι από τον βράχο της Aκρόπολης έστησε το κιτσαριό της βλαχαδερής του εντυπωσιοθηρίας για προσέλκυση τουριστικού συναλλάγματος.
Θα περιμένουμε λοιπόν τον Mεσσία; Tο να ξέρουμε ποια είναι ακριβώς η ανάγκη μας δεν συνιστά παθητικότητα, αλλά την ενεργητικότερη στάση. O ρεαλισμός των επιγνώσεων, μόνον αυτός, μπορεί να γεννήσει σωτηρία. Eλάχιστες έως μηδενικές οι πιθανότητες, αλλά μόνον ο ρεαλισμός σώζει. Eπιτέλους, έχει σημασία να ξέρεις να πεθαίνεις με αξιοπρέπεια. Να αφήνεις υποθήκη στην Ιστορία που συνεχίζεται, μέτρα ποιότητας. Μέτρα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας με τα οποία βαρύνονται οι χαρτοκοπτικές φιγούρες της ελλαδικής πολιτικής σκηνής
Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Πέμπτη 12 Μαΐου 2011
Λίγο πριν χάσουμε τη λογική και τη ζωή μας
Εκεί φτάσαμε... να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας... έτσι απλά, χωρίς σκέψη, χωρίς αιτία, χωρίς ανθρωπιά.
Μηνύματα άσχημων ημερών, μηνύματα αυτοδιάλυσης της κοινωνίας μας, μηνύματα μικρού εμφυλίου.
Παράλυση του κράτους, παράλυση της αυτοσυγκράτησης και της αυτοσυντήρησης μέχρι να έρθουν οι στιγμές της αυτοδικίας και της αυτοάμυνας.
Μοιραία εκεί θα φτάσουμε.
Οι υπεύθυνοι κλεισμένοι στη μιζέρια τους και στην αυταπάτη της προστασίας παρακολουθούν ανήμποροι να αρθρώσουν ένα λόγο, μια αιτιολογημένη απάντηση για ότι συμβαίνει.
Ποτέ τόσοι πολλοί έφτασαν να φυλάνε τόσο λίγους. Αυτό και μόνο λέει πολλά...
Εκατοντάδες ΜΑΤ φυλάνε τη Βουλή ενώ λίγα τετράγωνα πιο κάτω χάνονται ζωές για μια φωτογραφική μηχανή, δολοφονούνται εν ψυχρώ πολίτες και αστυνομικοί από συμμορίες.
Εδώ μας καταντήσατε όλοι σας, εσείς οι ΠΡΟΥΧΟΝΤΕΣ. Μας καταντήσατε κυνηγημένους και επικηρυγμένους στο τόπο μας. Φυγάδες της ζωής μας και υποψήφιους Κάϊν και Άβελ.
Άξιος ο μισθός σας...
Μηνύματα άσχημων ημερών, μηνύματα αυτοδιάλυσης της κοινωνίας μας, μηνύματα μικρού εμφυλίου.
Παράλυση του κράτους, παράλυση της αυτοσυγκράτησης και της αυτοσυντήρησης μέχρι να έρθουν οι στιγμές της αυτοδικίας και της αυτοάμυνας.
Μοιραία εκεί θα φτάσουμε.
Οι υπεύθυνοι κλεισμένοι στη μιζέρια τους και στην αυταπάτη της προστασίας παρακολουθούν ανήμποροι να αρθρώσουν ένα λόγο, μια αιτιολογημένη απάντηση για ότι συμβαίνει.
Ποτέ τόσοι πολλοί έφτασαν να φυλάνε τόσο λίγους. Αυτό και μόνο λέει πολλά...
Εκατοντάδες ΜΑΤ φυλάνε τη Βουλή ενώ λίγα τετράγωνα πιο κάτω χάνονται ζωές για μια φωτογραφική μηχανή, δολοφονούνται εν ψυχρώ πολίτες και αστυνομικοί από συμμορίες.
Εδώ μας καταντήσατε όλοι σας, εσείς οι ΠΡΟΥΧΟΝΤΕΣ. Μας καταντήσατε κυνηγημένους και επικηρυγμένους στο τόπο μας. Φυγάδες της ζωής μας και υποψήφιους Κάϊν και Άβελ.
Άξιος ο μισθός σας...
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
Οι 300 του Τζαμπα-μαγκιστάν
Το εξοργιστικό με τους 300 ή 350 ή 800 συνταξιούχους βουλευτές που ζητούν αναδρομικά περί τις 250-400 χιλιάδες ευρώ ο καθένας ή 80 εκατομμύρια ευρώ όλοι μαζί (επικαλούμενοι ένα ψήφισμα του 1975!) δεν είναι ότι δεν μιλάμε καν για υπέργηρους, αλλά για οποιονδήποτε πρώην βουλευτή έχει δύο θητείες στην πλάτη του.
Δεν είναι ότι δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκεφτούν πώς θα φανεί η πράξη τους στους μη προνομιούχους συνταξιούχους άλλων κλάδων, που τη βγάζουν δεν τη βγάζουν κάθε μήνα. Περιμένατε κάτι διαφορετικό από ανθρώπους που έθρεψαν με τις αποφάσεις τους το πολιτικό σύστημα που έφερε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση και δεν έχουν πλέον την ανάγκη μας για να επανεκλεγούν;
Αυτό που είναι το απολύτως εξοργιστικό είναι η στάση των 300 της σημερινής βουλής απέναντι σ’ αυτές τις διεκδικήσεις. Μα, θα πείτε, αφού τις απορρίπτουν. Ναι τις απορρίπτουν, αλλά με το δικαιολογητικό της παρούσας κατάστασης. Σας παραθέτω μερικές δηλώσεις που διάβασα στο Vima.gr:
«Είναι πέρα από κάθε λογική, θα το χαρακτήριζα προκλητικό ακόμη και ανήθικο, σε μιαπερίοδο κρίσης που κόβονται συντάξεις, τέως βουλευτές αξιώνουν υπέρογκα ποσά έστω και αν περιέχουν στοιχεία νομιμότητας».
«Αποτελεί πρόκληση, με όλα τα μέτρα που έχουν παρθεί, προσφυγές για αναδρομικά».
«Μουντζώνει η κοινωνία και οργίζεται με τους 800 βουλευτές που διεκδικούν αναδρομικά.Είναι νόμιμο αλλά είναι και ανήθικο, είναι νόμιμο αλλά είναι και προκλητικό».
«… (οι προσφυγές των πρώην βουλευτών) είναι ξεκούδουνη ενέργεια γιατί είναι εκτός τόπου και χρόνου όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις».
Δηλαδή για να καταλάβω, σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο θα ήταν λογικό να διεκδικεί έκαστος τέως βουλευτής 250-400 χιλιάδες ευρώ; Αν δεν είχαμε κρίση, οι βουλευτές δεν θα είχαν κανέναν πρόβλημα με αυτές τις οικονομικές διεκδικήσεις των προηγούμενων, που ουσιαστικά ανοίγουν το δρόμο και για τις μελλοντικές δικές τους; Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι η απόφαση για την καταβολή αυτών των αναδρομικών, δεν είναι θέμα της βουλής, αλλά απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Οπότε, μπορούν να βγαίνουν όλοι και να παριστάνουν τους ήρωες και μετά να αισθάνονται ωραία που έκαναν το καθήκον τους.
Η μόνη γραπτή δήλωση που έγινε σε διαφορετική λογική ήταν εκείνη του ΚΚΕ, που θεωρεί «απαράδεκτη και προκλητική για το λαό δεν είναι μόνο η απαίτηση για αυξήσεις και αναδρομικά στις βουλευτικές συντάξεις, αλλά και η ίδια η ύπαρξη των βουλευτικών συντάξεων, που το ΚΚΕ με επιμονή θέτει ζήτημα κατάργησής τους και οι βουλευτές να ασφαλίζονται από τα ασφαλιστικά τους ταμεία». Ήταν η μόνη ανακοίνωση που είδε συνολικά τη διεκδίκηση, χαρίζοντας στο ΚΚΕ μία στιγμή διαύγειας, που δεν επέδειξε κανένα άλλο κόμμα.
Δυστυχώς, σε μία χώρα που δεν ξέρεις ποιος νέος φόρος σου ξημερώνει αύριο και ποια οικονομική πολιτική θα θεωρηθεί η κατάλληλη σε ένα μήνα από τώρα, που δεν ξέρεις ακόμα ποια μείωση μισθού σε περιμένει γιατί η συμπίεση προς τα κάτω δεν έχει όριο, η «οργή» των βουλευτών δεν πείθει. Ας προνοούσαν να σταματήσουν νομοθετικά αυτές τις διεκδικήσεις, οι οποίες –ας μη γελιόμαστε- τους αφορούν άμεσα. Προφανώς, το νόμο 3691/2008 σύμφωνα με τον οποίο οι διατάξεις περί καθορισμού της διαφοράς αποδοχών για τους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι έλαβαν το 2008 αναδρομικές αυξήσεις, «δεν εφαρμόζονται σε όσους εξομοιώνονται μισθολογικά με δικαστικούς λειτουργούς», δηλαδή τους βουλευτές, έχουν βρει έναν τρόπο να τον παρακάμψουν οι πρώην, για να ζητούν σήμερα αναδρομικά.
Αλλά τι λέω; Εδώ ακόμη σέρνεται εκείνη η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας. Υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουν ποτέ νόμο που τους αφαιρεί χρήματα
;
;
Κάτι μας ρίχνουν στο νερό
Γράφει ο Μάκης Σεριάτος
«Έχουμε βλάβη» ακούστηκε από τον ασύρματο.
Οι …ειδικοί μηχανικοί, οι οποίοι λύσσαξαν να αναλάβουν τη δουλειά, έχουν ανοίξει όλοι μαζί το καπό του αυτοκινήτου μας και με το γνωστό ύφος εκείνου που έχει αναλώσει όλη του τη ζωή στο να σκέφτεται το άσκεφτο. Ξύνουν με αμηχανία το κεφάλι τους. Στο μεταξύ, μέχρι να αποφασίσουν να πιάσουν στο χέρι κανένα σύνεργο, ψήνουν και κανένα καφεδάκι, στρίβουνε κανένα τσιγαράκι γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα και η υπόθεση σηκώνει περίσκεψη.
Το συζητάνε και διαφωνούν ή συμφωνούν για τη βλάβη!
Μήπως πρέπει να σταθούν κάπως πιο πολιτικά απέναντι στο πρόβλημα – δηλαδή, να εφαρμόσουν τεχνικές λύσεις στο πλαίσιο μιας ευφυούς ή έστω λογικής στρατηγικής; Βιώνουν το γεγονός ότι έχουμε μείνει από αυτοκίνητο στη μέση του πουθενά στην περίοδο, μάλιστα, που ο Νοστράδαμος προβλέπει μεγάλη ιδεολογική καταστροφή για το 2012, ως μια διανοητική περιπέτεια.
Κάποιοι πάλι δουλεύουν.
Δουλεύουν, όπως ήξεραν να δουλεύουν όταν από το… μαγαζί πέρναγε που και που κανένα αυτοκίνητο με βλάβες που μπορούσαν όπως όπως να φτιάξουν. Δουλεύουν, προσπαθώντας κάτι να διορθώσουν, όμως δυστυχώς ακολουθούν τη μοίρα του σύγχρονου Έλληνα. Κοπιάζουν χωρίς να μπορούν να παράξουν έργο. Ελπίζουν, αλλά και γνωρίζουν, ότι υπάρχουν δυνατότητες. Όμως, ακόμη και σε εκείνους, που είναι οι καλύτεροι που διαθέτουμε, διαφεύγει ότι «δυνατότητα» σημαίνει η πραγματοποίηση και όχι απλώς ο ευσεβής πόθος!!
Όλοι μαζί ξέρουμε. Και θέλουμε.
Και ενώ δεν έχουμε παρά να ξεκινήσουμε, καθόμαστε και κοιτάμε αυτούς που κοιτάνε το ανοιχτό καπό και ούτε καν μας περνάει από το μυαλό να σπρώξουμε το αυτοκίνητο λίγο πιο κάτω, μπας και πάρει μπροστά. Κι όταν πάρει, θα βρει σίγουρα το δρόμο του, ακόμα και μόνο του!!
Κάτι μας ρίχνουν στο νερό, λοιπόν.
Δεν εξηγείται αλλιώς.
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
Αδύναμοι να φυλάξουμε τα σύνορα μας; Δευτεροκλασάτοι Ευρωπαίοι
Αθήνα
Επιστρέφοντας 15 χρόνια πίσω, οι Ελληνες πολίτες ενδέχεται στο εγγύς μέλλον να υποχρεώνονται εκ νέου σε έλεγχο των διαβατηρίων τους όταν επισκέπτονται τις ευρωπαϊκές χώρες. Η προοπτική αυτή είναι πλέον εξαιρετικά πιθανή μετά τη σημερινή πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί προσωρινής αναστολής του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων για τις χώρες του Σέγκεν που δεν μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά τα εξωτερικά σύνορά τους.
Βάσει της πρότασης αυτής, που αποτελεί τμήμα μιας συνολικής ευρωπαϊκής πολιτικής για την μετανάστευση, οι Βρυξέλλες θα αποκτήσουν - πιθανότατα - στο εγγύς μέλλον τη δικαιοδοσία να επαναφέρουν τον έλεγχο των διαβατηρίων στο εσωτερικό της Ευρώπης.
Σήμερα τα 25 κράτη του Σέγκεν έχουν το δικαίωμα επαναφοράς του ελέγχου στα μεταξύ τους σύνορα μόνο όταν εμφανώς υπάρχει κίνδυνος διασάλευσης της εσωτερικής έννομης τάξης, όπως πχ σε περιπτώσεις μετακίνησης χούλιγκανς, καταδίω ξης εγκληματιών κλπ.
Με βάση την πρόταση της Επιτροπής η επαναφορά των ελέγχων στα σύνορα θα μπορεί εφεξής να εφαρμόζεται, υπό την ευλογία των Βρυξελλών, σε άλλες δύο ακόμη περιπτώσεις: Όταν μια χώρα αντιμετωπίζει αιφνίδια κύματα μεταναστών, (όπως π.χ. ισχυρίζεται η Ιταλία, λόγω της κρίσης στη Λιβύη και την Τυνησία) και όταν αδυνατεί να ελέγξει αποτελεσματικά τα εξωτερικά της σύνορα (όπως ισχυρίσθηκε η Ελλάδα, καλώντας την FRONTEX).
Τις σημερινές προτάσεις της Επιτροπής, τις οποίες παρουσίασε η αρμόδια για τις εσωτερικές υποθέσεις Επίτροπος Σεσίλια Μάλστρομ, ουσιαστικώς προανήγγειλε χθες οΖοζέ Μπαρόζο ο οποίος υποκύπτοντας στις πιέσεις Σαρκοζί - Μπερλουσκόνι έσπευσε να ανακοινώσει την επί της ουσίας χαλάρωση της συμφωνίας του Σέγκεν.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι με τις προτάσεις αυτές ενδέχεται σαφώς να δημιουργηθεί σταδιακώς μια ζώνη Σέγκεν πολλών ταχυτήτων, με τη ροή των λαθρομεταναστών από την ευρωπαϊκή περιφέρεια προς τον ευρωπαϊκό πυρήνα να φιλτράρεται διαρκώς. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα κάθε άλλο παρά αποκλείεται το ενδεχόμενο να εξαρτηθεί το χρονικό διάστημα που θα ισχύει ο έλεγχος των διαβατηρίων από το χρονικό διάστημα της παραμονής της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής FRONTEX στην ελληνική επικράτεια.
Ταυτόχρονα είναι σαφές ότι σε περίπτωση επαναφοράς των συνοριακών ελέγχων οι διαφυγές των λαθρομεταναστών από την Ελλάδα προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα περιορισθούν σημαντικά, ενώ οι λόγω των λαθρομεταναστών κοινωνικές εντάσεις θα αυξηθούν.
Με τις προτάσεις αυτές διαφώνησαν έντονα ήδη από χθες οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές. Σε γραπτή ανακοίνωσή του, ο εκπρόσωπος τους για ζητήματα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων Κλοντ Μοράς αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι η πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου και του Ιταλού πρωθυπουργού αποδεικνύει ότι, αντί να εργαστούν μαζί για την εξεύρεση λύσεων, προτιμούν να επαναφέρουν τους «φραγμούς» μεταξύ των κρατών.
«Οποιαδήποτε προσπάθεια για τον περιορισμό της ελευθερης κυκλοφορίας στην ΕΕ θα αποτελέσει πλήγμα σε μια από τις βασικές αρχές της Ευρώπης που θέλουμε και σε ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα», καταλήγει ο κ. Μοράς.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες και η Ελληνίδα ΕπίτροποςΜαρία Δαμανάκη, η οποία διατύπωσε σαφείς ανησυχίες ως προς τις πιθανές παρενέργειες που θα μπορούσε να έχει σημερινή πολιτική πρόταση της Επιτροπής για τη μετανάστευση.
Σχολιάζοντας την πρόταση της Επιτρόπου ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ.Χρήστος Παπουτσής δήλωσε ότι η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν θα συμφωνήσει σε ένα πισωγύρισμα της Ευρώπης που θα ανατρέπει το κοινοτικό κεκτημένο.
«Θα συμφωνήσουμε στην ενίσχυση των ελέγχων σε ορισμένες περιπτώσεις στα εσωτερικά σύνορα και μόνο σε έκτακτες περιστάσεις. Πολιτική, εξάλλου, την οποία η Ελλάδα εφαρμόζει στα λιμάνια της Ηγουμενίτσας και της Πάτρας, δεχόμενη μέχρι τώρα την κριτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» τόνισε, προσθέτοντας ότι θα αυξηθούν οι έλεγχοι των υπηκόων τρίτων χωρών και των παράνομων μεταναστών που επιχειρούν να περάσουν σε άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ από τα δυο λιμάνια.
Ανέφερε ακόμη ότι αστυνομικοί και λιμενικοί σε Πάτρα και Ηγουμενίτσα θα κάνουν διαρκώς επιχειρήσεις για την απομάκρυνση των παράνομων μεταναστών από τις περιοχές αυτές.
Ο κ. Παπουτσής σημείωσε πως η χώρα μας συμμετέχει ενεργά στις προσπάθειες για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών συνόρων και στο πλαίσιο αυτό συνεχίζεται η συνεργασία των ελληνικών διωκτικών αρχών με τον Φρόντεξ και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου.
Συμπλήρωσε ακόμη πως η κυβέρνηση συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι πρέπει να ενισχυθούν οι συνοριακοί έλεγχοι και η επιστροφή των παράνομων μεταναστών στις πατρίδες τους. «Σε αυτή την κατεύθυνση, έχω ήδη προτείνει στο Συμβούλιο Υπουργών την ενίσχυση των δυνάμεων του Φρόντεξ στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Όπως επίσης και τη διεύρυνση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων του Φρόντεξ στην αποτροπή εισόδου αλλά και τον επαναπατρισμό των παράνομων μεταναστών».
Επίσης επεσήμανε ότι η αντιμετώπιση των παράνομων μεταναστευτικών ροών είναι μία ευρωπαϊκή υπόθεση και πως η Συνθήκη του Σένγκεν θα πρέπει να εφαρμόζεται με ενισχυμένους μηχανισμούς αξιολόγησης «και αυτό να αποτελεί την εγγύηση για την ελεύθερη διακίνηση των ευρωπαίων πολιτών και τη δημιουργία ενός χώρου ασφαλείας για τους λαούς της Ευρώπης».
Τέλος ζήτησε από όσους έχουν επιρροή προς τους μετανάστες, όπως είπε, να τους ενθαρρύνουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού γιατί «η Ελλάδα δεν θα επιτρέψει τη μετακίνησή τους σε άλλες χώρες της ΕΕ» και πρόσθεσε ότι«όσοι δικαιούνται άσυλο και νόμιμη παρουσία στη χώρα, θα μείνουν. Όσοι είναι παράνομοι, θα πρέπει να φύγουν»
Επιστρέφοντας 15 χρόνια πίσω, οι Ελληνες πολίτες ενδέχεται στο εγγύς μέλλον να υποχρεώνονται εκ νέου σε έλεγχο των διαβατηρίων τους όταν επισκέπτονται τις ευρωπαϊκές χώρες. Η προοπτική αυτή είναι πλέον εξαιρετικά πιθανή μετά τη σημερινή πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί προσωρινής αναστολής του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων για τις χώρες του Σέγκεν που δεν μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά τα εξωτερικά σύνορά τους.
Βάσει της πρότασης αυτής, που αποτελεί τμήμα μιας συνολικής ευρωπαϊκής πολιτικής για την μετανάστευση, οι Βρυξέλλες θα αποκτήσουν - πιθανότατα - στο εγγύς μέλλον τη δικαιοδοσία να επαναφέρουν τον έλεγχο των διαβατηρίων στο εσωτερικό της Ευρώπης.
Σήμερα τα 25 κράτη του Σέγκεν έχουν το δικαίωμα επαναφοράς του ελέγχου στα μεταξύ τους σύνορα μόνο όταν εμφανώς υπάρχει κίνδυνος διασάλευσης της εσωτερικής έννομης τάξης, όπως πχ σε περιπτώσεις μετακίνησης χούλιγκανς, καταδίω ξης εγκληματιών κλπ.
Με βάση την πρόταση της Επιτροπής η επαναφορά των ελέγχων στα σύνορα θα μπορεί εφεξής να εφαρμόζεται, υπό την ευλογία των Βρυξελλών, σε άλλες δύο ακόμη περιπτώσεις: Όταν μια χώρα αντιμετωπίζει αιφνίδια κύματα μεταναστών, (όπως π.χ. ισχυρίζεται η Ιταλία, λόγω της κρίσης στη Λιβύη και την Τυνησία) και όταν αδυνατεί να ελέγξει αποτελεσματικά τα εξωτερικά της σύνορα (όπως ισχυρίσθηκε η Ελλάδα, καλώντας την FRONTEX).
Τις σημερινές προτάσεις της Επιτροπής, τις οποίες παρουσίασε η αρμόδια για τις εσωτερικές υποθέσεις Επίτροπος Σεσίλια Μάλστρομ, ουσιαστικώς προανήγγειλε χθες οΖοζέ Μπαρόζο ο οποίος υποκύπτοντας στις πιέσεις Σαρκοζί - Μπερλουσκόνι έσπευσε να ανακοινώσει την επί της ουσίας χαλάρωση της συμφωνίας του Σέγκεν.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι με τις προτάσεις αυτές ενδέχεται σαφώς να δημιουργηθεί σταδιακώς μια ζώνη Σέγκεν πολλών ταχυτήτων, με τη ροή των λαθρομεταναστών από την ευρωπαϊκή περιφέρεια προς τον ευρωπαϊκό πυρήνα να φιλτράρεται διαρκώς. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα κάθε άλλο παρά αποκλείεται το ενδεχόμενο να εξαρτηθεί το χρονικό διάστημα που θα ισχύει ο έλεγχος των διαβατηρίων από το χρονικό διάστημα της παραμονής της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής FRONTEX στην ελληνική επικράτεια.
Ταυτόχρονα είναι σαφές ότι σε περίπτωση επαναφοράς των συνοριακών ελέγχων οι διαφυγές των λαθρομεταναστών από την Ελλάδα προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα περιορισθούν σημαντικά, ενώ οι λόγω των λαθρομεταναστών κοινωνικές εντάσεις θα αυξηθούν.
Με τις προτάσεις αυτές διαφώνησαν έντονα ήδη από χθες οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές. Σε γραπτή ανακοίνωσή του, ο εκπρόσωπος τους για ζητήματα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων Κλοντ Μοράς αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι η πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου και του Ιταλού πρωθυπουργού αποδεικνύει ότι, αντί να εργαστούν μαζί για την εξεύρεση λύσεων, προτιμούν να επαναφέρουν τους «φραγμούς» μεταξύ των κρατών.
«Οποιαδήποτε προσπάθεια για τον περιορισμό της ελευθερης κυκλοφορίας στην ΕΕ θα αποτελέσει πλήγμα σε μια από τις βασικές αρχές της Ευρώπης που θέλουμε και σε ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα», καταλήγει ο κ. Μοράς.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες και η Ελληνίδα ΕπίτροποςΜαρία Δαμανάκη, η οποία διατύπωσε σαφείς ανησυχίες ως προς τις πιθανές παρενέργειες που θα μπορούσε να έχει σημερινή πολιτική πρόταση της Επιτροπής για τη μετανάστευση.
Σχολιάζοντας την πρόταση της Επιτρόπου ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ.Χρήστος Παπουτσής δήλωσε ότι η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν θα συμφωνήσει σε ένα πισωγύρισμα της Ευρώπης που θα ανατρέπει το κοινοτικό κεκτημένο.
«Θα συμφωνήσουμε στην ενίσχυση των ελέγχων σε ορισμένες περιπτώσεις στα εσωτερικά σύνορα και μόνο σε έκτακτες περιστάσεις. Πολιτική, εξάλλου, την οποία η Ελλάδα εφαρμόζει στα λιμάνια της Ηγουμενίτσας και της Πάτρας, δεχόμενη μέχρι τώρα την κριτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» τόνισε, προσθέτοντας ότι θα αυξηθούν οι έλεγχοι των υπηκόων τρίτων χωρών και των παράνομων μεταναστών που επιχειρούν να περάσουν σε άλλα κράτη – μέλη της ΕΕ από τα δυο λιμάνια.
Ανέφερε ακόμη ότι αστυνομικοί και λιμενικοί σε Πάτρα και Ηγουμενίτσα θα κάνουν διαρκώς επιχειρήσεις για την απομάκρυνση των παράνομων μεταναστών από τις περιοχές αυτές.
Ο κ. Παπουτσής σημείωσε πως η χώρα μας συμμετέχει ενεργά στις προσπάθειες για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών συνόρων και στο πλαίσιο αυτό συνεχίζεται η συνεργασία των ελληνικών διωκτικών αρχών με τον Φρόντεξ και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου.
Συμπλήρωσε ακόμη πως η κυβέρνηση συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι πρέπει να ενισχυθούν οι συνοριακοί έλεγχοι και η επιστροφή των παράνομων μεταναστών στις πατρίδες τους. «Σε αυτή την κατεύθυνση, έχω ήδη προτείνει στο Συμβούλιο Υπουργών την ενίσχυση των δυνάμεων του Φρόντεξ στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Όπως επίσης και τη διεύρυνση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων του Φρόντεξ στην αποτροπή εισόδου αλλά και τον επαναπατρισμό των παράνομων μεταναστών».
Επίσης επεσήμανε ότι η αντιμετώπιση των παράνομων μεταναστευτικών ροών είναι μία ευρωπαϊκή υπόθεση και πως η Συνθήκη του Σένγκεν θα πρέπει να εφαρμόζεται με ενισχυμένους μηχανισμούς αξιολόγησης «και αυτό να αποτελεί την εγγύηση για την ελεύθερη διακίνηση των ευρωπαίων πολιτών και τη δημιουργία ενός χώρου ασφαλείας για τους λαούς της Ευρώπης».
Τέλος ζήτησε από όσους έχουν επιρροή προς τους μετανάστες, όπως είπε, να τους ενθαρρύνουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού γιατί «η Ελλάδα δεν θα επιτρέψει τη μετακίνησή τους σε άλλες χώρες της ΕΕ» και πρόσθεσε ότι«όσοι δικαιούνται άσυλο και νόμιμη παρουσία στη χώρα, θα μείνουν. Όσοι είναι παράνομοι, θα πρέπει να φύγουν»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)