ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ "Κοινόν Δωδεκανησίων"
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Τρίτη 26 Απριλίου 2011
Μια ξαφνική σιωπή
Δεν μου φάνηκε, ήταν διαφορετικά αυτή τη φορά. Σύμπτωση; Μπορεί. Πάντως κάτι υπήρχε διαφορετικό στην ατμόσφαιρα. Ανεπαισθήτως. Η περιφορά του Επιταφίου ήταν σχεδόν όπως θα της άρμοζε. Σιωπηλή, ο καθένας στις σκέψεις του, εκτός από κάποιες παιδικές φωνές που απορούν πάντα δυνατά, και έναν κύριο που προσπαθούσε να δώσει στίγμα με το κινητό του «…στη γωνία, απέναντι απ’ τα παγωτά!».
Κατά τ’ άλλα η πορεία σιωπηλή. Όπως το ήθελα πάντα. Χωρίς εκείνες τις κουβέντες κοσμικής σύναξης, περί κομμωτηρίου ή σχεδίων της επομένης μέρας, αφόρητα αταίριαστες. Κατάνυξη σχεδόν. Μας συνόδευε το τελευταίο φως της μέρας, στα στενά του Ναυπλίου. Κι εκεί, σε μια ανηφόρα, μας χαρίστηκε μια εξαίσια εικόνα: «Το τρυφερό μωβ του Επιταφίου στο τελευταίο τιρκουάζ του ουρανού», όπως έγραψα σ’ έναν καλό φίλο.
Χίλιοι διαφορετικοί λόγοι ήταν η αιτία αυτής της σιωπής. Όποιοι κι αν ήταν όμως, υπήρχε μια κοινή συμφωνία, η ίδια η ανάγκη της σιωπής. Η επιθυμία να μη σκορπιστεί η σκέψη σε κουβέντες. Και ήταν πιο δυνατή και πιο πυκνή από οποιαδήποτε άλλη μορφή μαζικής έκφρασης.
Με γοητεύει η περιπλάνηση στο τοπίο των φωνών. Αλλά αγαπώ πιο πολύ τη σιωπή. Τουλάχιστον ως στιγμιαία αντίσταση στο ακατέργαστο αυθόρμητο. Ως αναγκαίο χρόνο για ανασύνταξη δυνάμεων. Ως ευκαιρία να αφουγκραστούμε τον απέναντι. Ή ως σεβασμό σε κάτι που μας ξεπερνάει. Οι μεγάλες στιγμές της ζωής μας δεν συνοδεύονται ποτέ από «κουβέντες γενικά». Άλλα εκφραστικά μέσα πρωταγωνιστούν. Τα μάτια, τα σώματα, οι ανάσες, οι λυγμοί. Τα μεγάλα μεγέθη δεν χωράνε στις καμένες -δυστυχώς- λέξεις. Εκτός αν είσαι ποιητής.
Γι’ αυτό με ξάφνιασε η κατάνυξη. Δεν μπορώ να ξέρω, αλλά δεν ήταν μόνο θρησκευτική. Το λέω με σιγουριά, γιατί όσα χρόνια θυμάμαι, μόνο μια Μ. Παρασκευή είχε την ησυχία της μυσταγωγίας. Ήταν λοιπόν, προχθές, μια στροφή προς τα μέσα. Εκεί που φυλάσσονται τα ακριβά. Κι ας μην αποφασίσουμε ότι ήταν μόνο βάρος ή θλίψη. Έχει χίλιες ποιότητες το «αναλογίζομαι». Και χίλιες άκρες να βρεις.
Ήταν πράγματι διαφορετικές αυτές οι μέρες. Και οι ευχές το ίδιο. Το νιώσατε, έτσι δεν είναι; Το «Καλή Ανάσταση» απόκτησε μεγαλύτερο νόημα. Ήταν ευχή, δύναμη, πείσμα, πίστη. Και χιούμορ
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
Μύθοι ή αλήθειες το νόημα δεν αλλάζει
Γράφει ο Δημήτρης Μυταράς
Ο Ιησούς: Μύθοι και αλήθειες
Ίσως να μη συναντήσουμε πουθενά μια ιστορία τόσο συγκλονιστική, όσο εκείνη του Ιησού του Ναζωραίου. Η φοβερή αυτή ιστορία μας διαμόρφωσε, χάραξε τη ζωή μας, μας παρηγόρησε και μας έδειξε ένα δρόμο γεμάτο διδάγματα και πρωτάκουστες αλήθειες. Η ιστορία του Ιησού είναι γεμάτη πάθη, γεμάτη δόξα, γεμάτη προδοσία, γεμάτη αθωότητα και φρικτά βασανιστήρια. Κανείς άλλος ιδρυτής θρησκείας δεν μπορεί να συγκριθεί με το μεγαλειώδες πέρασμα από τη γη εκείνου που χιλιάδες χρόνια συγκεντρώνει ένα τεράστιο πλήθος πιστών σ’ όλο τον κόσμο.
Πόσο μπορούμε να αναλύσουμε αυτό το γιγαντιαίο γεγονός που σημάδεψε την ιστορία του κόσμου; Θα προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε δύο ξεχωριστά θέματα. Το πρώτο είναι η ιστορική αλήθεια και το δεύτερο η διδασκαλία και τα διδάγματα, του που ανανέωσαν και διαμόρφωσαν μέσα από τα κείμενα των Ευαγγελίων ένα νέο τρόπο αντιμετώπισης μιας ηθικής από επιταγές που, για πρώτη φορά, επηρέασαν τον κόσμο για τα χρόνια που ακολούθησαν. Αν δούμε την ιστορική αλήθεια, θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει καμία πληροφορία που να τεκμηριώνει την παρουσία του Ιησού στη γη.
Η γέννηση του είναι μια υπέροχα γοητευτική ιστορία , η οποία όμως δεν μπορεί να αποδειχτεί. Η φάτνη, οι μάγοι, η σφαγή των νηπίων δεν έχουν καμιά ιστορική βάση.Ο βασιλιάς Ηρώδης ήταν ιστορικό πρόσωπο, αλλά η σφαγή των νηπίων δεν είναι εξακριβωμένη και δικαιολογημένη από καμιά μαρτυρία. Το ίδιο και η επίσκεψη του Ιησού στο ναό του Σολομώντος και, βέβαια, ο ξυλοδαρμός των εμπόρων. Ακόμη και να έγιναν ορισμένα περιστατικά, η ταραγμένη εκείνη εποχή ήταν γεμάτη από παρόμοια γεγονότα χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και κατοχή είναι γεμάτη από σφαγές που συνόδευαν τις εξεγέρσεις των σκλαβωμένων λαών της Ρωμαϊκής επικράτειας. Σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα, ένα πλήθος από προφήτες διεκδικούσαν το προνόμιο να σώσουν τον άνθρωπο από την αμαρτία. Ο Ιησούς, ίσως, ήταν ένας από τους Μεσσίες της εποχής.
Το ίδιο θα λέγαμε και για όλα όσα περιγράφονται στα Ευαγγέλια. Αν θέλαμε να είμαστε αντικειμενικοί, βέβαια, δεν αποκλείουμε όλα αυτά να συνέβησαν, χωρίς να μπορούμε να τα αποδείξουμε. Όπως δεν μπορούμε να αποδείξουμε την ανάσταση του Λαζάρου, την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου και δεκάδες άλλα θαύματα που περιγράφονται στα Ευαγγέλια. Βέβαια, τα Ευαγγέλια περιγράφουν τα ίδια γεγονότα με πολλή ακρίβεια. Εκεί περιγράφονται δυο διαφορετικές παρουσίες του Ιησού. Η μια είναι η θεία και η άλλη η ανθρώπινη. Η ανθρώπινη παρουσία του ήταν πιο πειστική από την θεία. Ο Ιησούς περιγράφεται σαν κάποιος οξύθυμος αλλά και γενναιόδωρος άνθρωπος, εφόσον δεχόμαστε την ανθρώπινη υπόσταση του η ανθρώπινη φύση του Ιησού είναι υπαρκτή σε πολλά εδάφια των Ευαγγελίων.
Αργότερα στο ναό του Σολομώντος δέρνει τους εμπόρους που λυμαίνονται τον Ναό. Η ποινή της σταύρωσης ήταν συνηθισμένη στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η περιγραφή της σταύρωσης του Ιησού, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια, είναι ρεαλιστική με πολλές λεπτομέρειες ιδιαίτερα αληθινές, διότι τις παρακολουθούσε μεγάλο κοινό. Το μαρτύριο του Ιησού ήταν μέσα στο κλίμα μιας εποχής γεμάτης αγριότητες. Το μαστίγωμα, το ξύδι στο στόμα , η λόγχη στη καρδιά, το κάρφωμα στα πόδια, αλλά και η κραυγή ‘’Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες;’’, ερμηνεύονται με την ανθρώπινη φύση του Ιησού. Ακόμα και η φράση του προς τη μητέρα του ‘’’Γυναίκα, τι κοινό έχεις εσύ με εμένα;’’ είναι ανθρώπινη και, ταυτόχρονα, διφορούμενη.
Η σχέση του με τη Μαρία Μαγδαληνή αναφέρεται σε όλα τα Ευαγγέλια . Είναι ακόμη μια απόδειξη της ανθρώπινης φύσης του Ιησού και είναι γνωστό ότι ήταν μια ελευθέρων Ηθών γυναίκα, ‘’εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα γυνή’’. Είναι μεγαλειώδες ότι ο Ιησούς τη δέχεται στο πλάι του και εκείνη τον φροντίζει πλένοντας τα πόδια του με τα μύρα. Σε παρατήρηση κάποιων γιατί θυσίασε τόσο πολλά λεφτά για τα μύρα , αντί να τα δώσει σε κάποιους φτωχούς , ο Ιησούς απήντησε : “Δεν μου αξίζει κάποια θυσία και εμένα;”
Και αναφέρουμε, παράλληλα, την ιστορία της γυναίκας που ετοιμάζονταν να τη λιθοβολήσουν, επειδή τη θεώρησαν αμαρτωλή και τη καταδίκασαν σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Επενέβη ο Ιησούς τότε και πρότεινε στο πλήθος: «O αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλλέτω», δηλαδή αυτός που δεν έχει αμαρτίες ας πετάξει την πρώτη πέτρα. Θα πρέπει να θεωρήσουμε εδώ συγκλονιστική αυτή τη στάση, πράγμα το οποίον δεν έχει ποτέ ειπωθεί στους αιώνες.
Ο Ιησούς, όπου και αν εμφανιζόταν, γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό και αγάπη. Την Κυριακή των Βαΐων απέδειξε τη μεγάλη του δημοτικότητα και δύναμη που ασκούσε σ’ ένα πλήθος που όλο και μεγάλωνε. Τα γεγονότα αυτά και η δήλωση του ότι μπορεί να γκρεμίσει και να ξαναχτίσει το ναό του Σολομώντα μέσα σε 3 μέρες , επέσυρε το φθόνο και τον φόβο του παλιού Ιερατείου, στην ιδέα ότι πρόκειται για ένα επικίνδυνο άτομο , που απειλούσε την ύπαρξή τους. Όχι μόνο το Ιερατείο αλλά και τη Ρωμαϊκή κυριαρχία . Έτσι εξηγείται η καταδίκη του από το φανατισμένο πλήθος , όταν απoφάσισαν δια βοής τη σταυρική θανάτωση του στη θέση του Βαραβά. Έτσι εξηγείται και η ειρωνική επιγραφή στο σταυρό ‘’Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων’’.
Είναι πολύ συχνή η αναφορά του Χριστού σαν «Ιερό Σφάγιον». Τι σημαίνει αυτό; Τολμώ μια εξήγηση η οποία μπορεί να ερμηνεύσει τη θυσία του Ιησού , σαν μια θυσία που θα είναι σωτηρία για τις αμαρτίες όλων μας. Η θυσία αυτή υπάρχει σε πολλά ακόμα και πανάρχαια περιστατικά. Είναι η θυσία που εξευμενίζει τους ανθρώπους απέναντι στη Θεία οργή. Οι θυσίες ανθρώπων στους θεούς είναι γνωστές από τη Μινωική εποχή. Είναι γνωστή η θυσία της Ιφιγένειας για την επιτυχημένη εκστρατεία στη Τροία. Γνωστή, επίσης, η θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ. Θυσίες στους λαούς της Μεσοποταμίας, γνωστές οι θυσίες στους λαούς των Αζντέκων στην Λ. Αμερική, καθώς και στην Αφρική. Είναι πολλοί οι λόγοι που γίνονται οι θυσίες, για την καλή έκβαση μιας υπόθεσης ,για τον εξευμενισμό των θεών, για τη σωτηρία ανθρώπων απ’ τις αμαρτίες και για πολλούς άλλους λόγους. Η θυσία ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο σ’ όλες τις εποχές .
Στο Χριστιανισμό το ΙΕΡΟΝ ΣΦΑΓΙΟΝ είναι ο Ιησούς για να σώσει τους ανθρώπους από τις αμαρτίες , ένα είδος εξιλαστήριου θύματος. Είναι μάταιο και χωρίς νόημα να προσπαθούμε να εντοπίσουμε τα διάφορα περιστατικά της διαδρομής του Ιησού μέσα από ιστορικές μαρτυρίες ή να αμφισβητούμε την άμωμη σύλληψη της Παναγίας. Στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης, ο σοφός Μαρτσέλλο Μπρούνο αμφισβήτησε την άμωμη σύλληψη στη γέννηση του Χριστού και το πλήρωσε με τη ζωή του. Κάηκε ζωντανός από την Ιερά Εξέταση. Πλήρωσε για κάτι το οποίο ουδείς μπορούσε να αποδείξει. Για κάτι που στηριζόταν, απλώς και μόνο στη πίστη των αγαθών χριστιανών!
Είναι χωρίς νόημα να προσπαθούμε να εντοπίσουμε ιστορικές αλήθειες στα κείμενα των Ευαγγελίων. Πιστεύω ότι δεν πρόκειται να μας βοηθήσουν σε τίποτα. Ο φόβος της Κόλασης και η προσμονή του Παραδείσου, διαμορφώνουν έναν κώδικα ηθικής, ο οποίος βάζει σε τάξη τη συμπεριφορά μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Τα Ευαγγέλια, η διδασκαλία του Χριστού, οι παραβολές, τα θαύματα, η προφορική και γραπτή παράδοση δύο χιλιάδων χρόνων , η πίστη των απλών ανθρώπων, η ατέλειωτη σειρά των αγίων, οι Ιερές Σύνοδοι , ο Απόστολος Παύλος και, κυρίως, η παρηγοριά που παρέχει η παρουσία του θεού του Παντοδύναμου, διαμόρφωσαν ένα πνευματικό θρησκευτικό περιβάλλον, το οποίο από μόνο του αποτελεί το πνεύμα και την ουσία του Χριστιανισμού. Ο ίδιος ο Χριστιανισμός ανανεώνει τον τρόπο προσέγγισης, με πολλές πρωτοφανέρωτες εντολές που δεν τις συναντάμε σε θρησκείες του παρελθόντος.
Η αρχαία ελληνική θρησκεία του Δωδεκάθεου , αποδίδει τους θεούς και ημίθεους ‘’Κατ’ Εικόνα και καθ’ ομοίωση ‘’ των ανθρώπων, η εκπληκτική μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας , είναι ταυτόχρονα η θεολογία της (ΗΣΙΟΔΟΣ). Η ‘’Συγνώμη’’ το ‘’αγαπάτε αλλήλους ‘’, δεν έχει καμιά σχέση με το “οφθαλμό αντί Οφθαλμού’’. Η βία και η εκδίκηση δεν έχει σχέση με το ’’ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλλέτω’’.
Ο Ιησούς καταδικάζει το πλούτο, λέγοντας ότι ο πλούσιος δύσκολα θα μπει στο Παράδεισο, διότι η πηγή του πλούτου είναι η εκμετάλλευση. Ας θυμηθούμε ότι ο Ντοστογέφσκι πριν 150 χρόνια έγραψε: ‘’όποιος έχει περισσότερα από αυτά που χρειάζεται, δεν είναι δικά του, ανήκουν σε κάποιον άλλον’’. Όλα, λοιπόν, είναι μια συμπαγής παρακαταθήκη, η οποία μας καλύπτει σε όλα τα επίπεδα. Και πιστέψετε με: “Ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ”.
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Συντήρηση Παλαιού Νοσοκομείου Ρόδου - Τροποποίηση της 519/3-9-2010 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
1. Ο Δήμος Ρόδου με τη με αρ. 696/7-12-2008 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ενέκρινε την υποβολή αιτήματος για την παραχώρηση των εγκαταστάσεων του παλαιού Νοσοκομείου Ρόδου που περιγράφεται με τη μερίδα ΙΙ-497 Οικοδομών Ρόδου του Κτηματολογίου Ρόδου, εκτάσεως καλυμμένης και ακάλυπτης 35.351 τ.μ. (μετά των επ’ αυτού κτισμάτων) για την κάλυψη αναγκών υπηρεσιών του και φορέων της περιοχής μας.
2. Με τη με αριθ. πρωτ. ΔΥ8γ/ΓΠ/14363/23.12.2008 Κοινή Απόφαση Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αποφασίστηκε η δωρεάν κατά χρήση παραχώρηση του συνόλου των κτιριακών εγκαταστάσεων του παλαιού Νοσοκομείου Ρόδου, ιδιοκτησίας 2ης ΔΥΠΕ Πειραιώς και Αιγαίου, εξαιρούμενων αυτών που ήδη είχαν παραχωρηθεί κατά χρήση ή κατά κυριότητα σε άλλους φορείς πλην του Δήμου, προκειμένου ο Δήμος να στεγάσει δομές αρμοδιότητας του, για διάρκεια 30 ετών, υπό την αίρεση χρήσης των παραχωρημένων εγκαταστάσεων εντός πενταετίας.
3. Ο Δήμος Ρόδου με τη με αρ. 66/16-2-2009 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ενέκρινε την αποδοχή της παραπάνω ΚΥΑ, καθώς και τη διερεύνηση της αξιοποίησης των παραχωρηθέντων κτιριακών εγκαταστάσεων, λαμβάνοντας υπόψη των αναγκών στέγασης των δικαστηρίων και λοιπών υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
4. Με την αρ. 519/3-9-2010 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, συμπληρώθηκε και ολοκληρώθηκε στη συνέχεια της αριθ.696/2008 απόφασης του Δ.Σ. , η υπ’ αριθ. 66/2009 Απόφαση του Δ.Σ., με την οποία έγινε δεκτή η με τη με αριθ. πρωτ. ΔΥ8γ/ΓΠ/14363/23.12.2008 Κοινή Απόφαση Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, εγκρίθηκε το από 22-6-2010 τοπογραφικό διάγραμμα όπου φαίνονται οι εκτάσεις του Παλαιού Νοσοκομείου που παραχωρούνται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης καθώς και οι εκτάσεις που παραχωρούνται σε λοιπούς φορείς και δομές Υγείας και Πρόνοιας.
Λαμβάνοντας υπόψη :
α. Τη συνεργασία και ενημέρωση που υπήρξε από αρμόδιους της ΘΕΜΙΣ Α.Ε. που ειδικεύεται σε θέματα κατασκευής κτιρίων για χρήση από υπηρεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, απ’ όπου προκύπτει ότι για την εξυπηρέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου και των υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην περιοχή μας, δεν απαιτείται η παραχώρηση όλων των χώρων που προβλέπονται από τη με αρ. 519/3-9-2010 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ρόδου.
β. Τη διοικητική μεταρρύθμιση του προγράμματος «Καλλικράτης» και τις αυξημένες ανάγκες του νέου Δήμου Ρόδου σε κτιριακές υποδομές για τη στέγαση των υπηρεσιών του.
γ. Τη συνεργασία και συζήτηση με το πρόεδρο του δικηγορικού συλλόγου Ρόδου
κρίνεται σκόπιμο να τροποποιηθεί η με αριθμό 519/3-9-2010 απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου ως προς την έκταση των κτιρίων που προτείνεται να παραχωρηθούν για τη στέγαση του Δικαστικού Μεγάρου.
Συγκεκριμένα προτείνεται η παραχώρηση να γίνει από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης έως τη συνολική έκταση που τελικά θα κριθεί αναγκαία από το τελικό εγκεκριμένο κτιριολογικό πρόγραμμα που θα καταρτιστεί για τις ανάγκες του νέου Δικαστικού Μεγάρου και των υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην περιοχή μας, βάση και του από 12-4-2011 τοπογραφικό διάγραμμα που συντάχθηκε από την Δ/νση Πολεοδομίας Ρόδου και αποτελεί αναπόσπαστο παράρτημα της παρούσας. Στο συγκεκριμένο τοπογραφικό διάγραμμα απεικονίζεται το όλο γήπεδο του Παλαιού Νοσοκομείου (Κ.Μ. ΙΙ-497 οικοδομών Ρόδου), μαζί με τις υφιστάμενες κτιριακές εγκαταστάσεις σύμφωνα με το ισχύον ρυμοτομικό σχέδιο όπου εμφανίζονται :
Α. με μπλε απόχρωση τα κτίρια που παραχωρούνται σε τρίτους φορείς και δομές Υγείας και Πρόνοιας, σύμφωνα με την αρχική απόφαση του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Β. με πράσινη απόχρωση τα κτίρια που προτείνονται προς παραχώρηση από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή κάθε άλλο αρμόδιο φορέα αυτού, για τη στέγαση του νέου Δικαστικού Μεγάρου και υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην περιοχή μας, που θα περιορίζεται σε κάθε περίπτωση από τη συνολική απαιτούμενη έκταση που θα προκύψει από το εγκεκριμένο κτιριολογικό πρόγραμμα που θα προσδιοριστεί κατά την εκπόνηση της κτιριακής μελέτης από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με σχετική ενημέρωση προς το Δήμο Ρόδου.
Γ. με μωβ και κίτρινη απόχρωση τα κτίρια και οι εκτάσεις που θα χρησιμοποιηθούν από το Δήμο Ρόδου. Συγκεκριμένα :
Γ.1. Το κτήριο και το ακίνητο με κίτρινο χρώμα χρησιμοποιείται από το Δήμο Ρόδου για τη στέγαση του ΔΟΠ, του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου και του συσσιτίου.
Γ.2. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 1 χρησιμοποιείται από το Δήμο για τη στέγαση των υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας του Δήμου Ρόδου.
Γ.3. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 2, χρησιμοποιείται από το σύνδεσμο «Αγάπης Ρόδου».
Γ.4. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 3 θα χρησιμοποιηθεί για τη στέγαση των τεχνικών, πολεοδομικών και οικονομικών υπηρεσιών του Δήμου Ρόδου.
Γ.5. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 4, θα χρησιμοποιείται από την Β’ΥΠΕ μέχρι την κατασκευή χώρου στάθμευσης
Δ. Το τμήμα του ακινήτου με στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-ΣΤ-Ζ-Η-Θ-Α, θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή στεγασμένου χώρου στάθμευσης.
Ε. Όλοι οι υπόλοιποι χώροι καθώς και ο γενικότερος περιβάλλον χώρος παραμένει στη κυριότητα του Δήμου Ρόδου.
Μετά τα ανωτέρω, ζητείται από το σώμα, όπως εγκρίνει :
Την τροποποίηση της με αριθμό 519/3-9-2010 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου σύμφωνα με το από 12-4-2011 τοπογραφικό διάγραμμα που συντάχθηκε από την Δ/νση Πολεοδομίας Ρόδου και αποτελεί αναπόσπαστο παράρτημα της παρούσας απόφασης. Στο συγκεκριμένο τοπογραφικό διάγραμμα απεικονίζεται το όλο γήπεδο του Παλαιού Νοσοκομείου (Κ.Μ. ΙΙ-497 οικοδομών Ρόδου), μαζί με τις υφιστάμενες κτιριακές εγκαταστάσεις σύμφωνα με το ισχύον ρυμοτομικό σχέδιο. Συγκεκριμένα :
Α. με μπλε απόχρωση τα κτίρια που παραχωρούνται σε τρίτους φορείς και δομές Υγείας και Πρόνοιας, σύμφωνα με την αρχική απόφαση του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Β. με πράσινη απόχρωση τα κτίρια που προτείνονται προς παραχώρηση από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή κάθε άλλο αρμόδιο φορέα αυτού, για τη στέγαση του νέου Δικαστικού Μεγάρου και υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην περιοχή μας, που θα περιορίζεται σε κάθε περίπτωση από τη συνολική απαιτούμενη έκταση που θα προκύψει από το εγκεκριμένο κτιριολογικό πρόγραμμα που θα προσδιοριστεί κατά την εκπόνηση της κτιριακής μελέτης από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με σχετική ενημέρωση προς το Δήμο Ρόδου.
Γ. με μωβ και κίτρινη απόχρωση τα κτίρια και οι εκτάσεις που θα χρησιμοποιηθούν από το Δήμο Ρόδου. Συγκεκριμένα :
Γ.1. Το κτήριο και το ακίνητο με κίτρινο χρώμα χρησιμοποιείται από το Δήμο Ρόδου για τη στέγαση του ΔΟΠ, του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου και του συσσιτίου.
Γ.2. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 1 χρησιμοποιείται από το Δήμο για τη στέγαση των υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας του Δήμου Ρόδου.
Γ.3. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 2, χρησιμοποιείται από το σύνδεσμο «Αγάπης Ρόδου».
Γ.4. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 3 θα χρησιμοποιηθεί για τη στέγαση των τεχνικών, πολεοδομικών και οικονομικών υπηρεσιών του Δήμου Ρόδου.
Γ.5. Το κτήριο με χρώμα Μωβ και ένδειξη 4, θα χρησιμοποιείται από την Β’ΥΠΕ μέχρι την κατασκευή χώρου στάθμευσης
Δ. Το τμήμα του ακινήτου με στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-ΣΤ-Ζ-Η-Θ-Α, θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή στεγασμένου χώρου στάθμευσης.
Ε. Όλοι οι υπόλοιποι χώροι καθώς και ο γενικότερος περιβάλλον χώρος παραμένει στη κυριότητα του Δήμου Ρόδου.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΥΣΟΥΡΝΑΣ
Ποιος έλληνας υπουργός δήλωσε στην γερμανική εφημερίδα WELT online οτι ετοιμάζεται η αναδιάρθρωση; Οι γνωρίζοντες την γερμανικήν παρακαλώ να μεταφράσουν.... (ημερομηνία δήλωσης 18/4/2011 και δημοσιεύεται αύριο)
 |
Griechenland bereitet die Umschuldung vorOffiziell gibt es keinen Antrag, die griechischen Staatsschulden umzuschichten. Doch Athen, IWF und EU feilen längst an konkreten Plänen. Trotz öffentlicher Dementis bereiten Griechenland, die Euro-Länder und der Internationale Währungsfonds (IWF) hinter den Kulissen eine Umschuldung der griechischen Staatsschulden vor. „Es war von Anfang an klar, dass wir umschulden müssen“, sagte ein amtierender Minister der griechischen Regierung „Welt Online“. „Wir haben den Europäern und dem IWF schon Anfang 2010 gesagt, es wäre besser, Hilfskredite sofort mit einer Umschuldung zu verknüpfen“, sagte der Minister, der namentlich nicht genannt werden möchte. „Doch die Kollegen der europäischen Regierungen sagten uns damals: ‚Es geht hier nicht nur um euch. Wir müssen erst einmal Zeit für die Stabilisierung der gesamten Eurozone gewinnen, und Ihr müsst beweisen, dass Ihr sparen und reformieren könnt, bevor wir über eine Umschuldung reden.’ Das haben wir jetzt getan. Jetzt ist die Frage nicht mehr, ob wir umschulden, sondern nur noch, wann“, ergänzte der Minister, der ein Vertrauter von Premierminister Giorgos Papandreou ist. Die Athener Tageszeitung „Eleftherotypia“ berichtete, Griechenlands Finanzminister Giorgos Papaconstantinou habe die Euro-Zonen-Finanzminister am 8. April im ungarischen Gödöllö im Namen seiner Regierung um die Vorbereitung einer Umschuldung gebeten. Detaildiskussionen hätten gleichzeitig in Athen beim Besuch von Fachleuten der EU-Kommission, der Europäischen Zentralbank und des IWF begonnen. Gleichzeitig sei vereinbart worden, eine Umschuldung „bis zum letzten Augenblick zu dementieren“, zitierte die Zeitung einen „hochrangigen IWF-Vertreter“. Ein Mitarbeiter der griechischen Regierung schilderte „Welt Online“, über welche Szenarien verhandelt wird und welche Stolpersteine einer Umschuldung noch im Wege stehen. „Es ist gut möglich, dass wir die Laufzeit für die Rückzahlung von Krediten deutlich verlängern und niedrigere Zinsen erreichen müssen. Ein zweiter Ansatz ist, etwa Investoren, die unsere Staatsanleihen erst nach Ausbruch der Krise für, zum Beispiel, 90 Prozent des Nennwertes gekauft haben, zu sagen: Ihr bekommt nur 80 Prozent, und zwar zu einem späteren Zeitpunkt.“ Öffentlich werde niemand zur Umschuldung Griechenlands Stellung nehmen, „bis alle Details geklärt sind“. Kommt es zu einer Umschuldung, wären die Verluste für europäische Banken, aber auch für Athener Geldhäuser und für Griechenlands Rentenkassen erheblich. „Würden wir einfach von heute auf morgen die Zahlungsunfähigkeit erklären, verlören wir auf Jahre hinaus jeden Zugang zum Kapitalmarkt, und unsere Rentenkassen hätte ein milliardenschweres Loch in ihren Bilanzen“, ergänzte der Regierungsmitarbeiter. http://www.welt.de/wirtschaft/article13207096/Griechenland-bereitet-die-Umschuldung-vor.html |
Δευτέρα 18 Απριλίου 2011
Έλληνας Πολίτης ή Έλληνας υπήκοος
Γράφει ο Νίκος Βαρσακέλης
Αναπληρωτής Καθηγητής του ΑΠΘ
Φανταστικός διάλογος που μπορεί να ήταν και αληθινός
Τις προάλλες, με την κόρη μου είχαμε τον παρακάτω διάλογο.
— Μπαμπά, σήμερα στις εξετάσεις στο σχολείο, για να μπω στη αίθουσα, χρησιμοποίησα την αστυνομική μου ταυτότητα. Ξέρεις τι παρατήρησα; Ότι γράφει «υπηκοότητα Ελληνική».
—Καλά και τι ήθελες να γράφει, υπηκοότητα γερμανική;
—Δεν εννοώ αυτό. Η λέξη που μου προκάλεσε την απορία είναι η «υπηκοότητα». Στην ιστορία και στην πολιτική αγωγή μάθαμε ότι η λέξη αυτή χρησιμοποιούνταν σε δυναστικά καθεστώτα και όχι σε δημοκρατικά.
—Τώρα που το σκέφτομαι, φαίνεται να έχεις δίκιο. Στην ιστορική διαδρομή των πολιτευμάτων, μόνο τα καθεστώτα στα οποία υπήρχε σχέση υπακοής του αρχόμενου προς τον άρχοντα χρησιμοποιούνταν αυτή η λέξη, όπως για παράδειγμα, στα βασίλεια των Περσών, των Αιγυπτίων, στα βασίλεια των μεσαιωνικών και μεταμεσαιωνικών χρόνων και στην οθωμανική αυτοκρατορία. Αντίθετα στις αρχαίες Ελληνικές πόλεις-κράτη και στη Ρώμη χρησιμοποιούσαν τον όρο πολίτης. Δηλαδή, συμμέτοχος στη διακυβέρνηση του κράτους, με τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα.
— Προφανώς, μπαμπά, ο όρος απέμεινε από αδράνεια λόγω της βασιλείας που είχε η χώρα μας μέχρι πριν από μερικά χρόνια.
— Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι. Η Ελλάδα είχε, τουλάχιστον κατά τον εικοστό αιώνα, Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, όπως άλλωστε και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες σήμερα, και στο σύστημα αυτό οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται προς όφελος του λαού. Εάν δούμε αντίστοιχα πολιτεύματα στην Ευρώπη, σε κανένα από αυτά δεν χρησιμοποιείται ο όρος υπήκοος. Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιείται ο όρος “citizen”, δηλαδή πολίτης. Ακόμη, στον στρατό της ίδια χώρας χρησιμοποιείται ο όρος “private”, δηλαδή ιδιώτης, διότι θεωρείται ότι συμμετέχει στο στράτευμα με δική του θέληση, ασκώντας το δικαίωμα του να υπερασπιστεί την πατρίδα, όπως οι πολίτες στις αρχαίες ελληνικές πόλεις – κράτη . Παρόμοια παραδείγματα θα βρούμε σε όλες σχεδόν τις δημοκρατικές χώρες.
—Καλά, τώρα εσύ το τραβάς μακριά το σχοινί. Εντάξει μπορεί να χρησιμοποιείται ο όρος αυτός, αλλά στην ουσία δεν υπάρχει διαφορά από τον όρο πολίτης.
—Νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι λέξεις έχουν πάντα το νόημα που αντικατοπτρίζει την εκάστοτε πραγματικότητα. Υπήκοος σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν θεωρείται, από αυτούς που ασκούν την εξουσία, ικανός να κρίνει τις πράξεις της εξουσίας. Συνεπώς οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην και χωρίς τη γνώμη των πολιτών. Ο εξουσιαστής γνωρίζει – ο υπήκοος οφείλει να προσαρμόζει την συμπεριφορά του προς αυτήν που καθορίζει ο εξουσιαστής. Το ατομικό δικαίωμα καταπατιέται από τις πράξεις της εξουσίας, αυθαίρετες και μη.
—Ναι, αλλά στην Ελλάδα έχουμε πλέον Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με εκλεγμένη κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση κλπ. Δεν βλέπω που ταιριάζουν σήμερα όλα τα παραπάνω στη χώρα μας.
—Βλέπω ότι δεν σε έχω πείσει ότι οι λέξεις έχουν τη σημασία τους, και ειδικότερα για τη σημασία της λέξης «υπηκοότητα». Λοιπόν, ας δούμε μερικά παραδείγματα. Ένα από τα δικαιώματα του πολίτη είναι και το δικαίωμα στη μνήμη, έτσι δεν είναι; Η κάθε χώρα και η κάθε πόλη έχει κάποια χαρακτηριστικά, είτε κτίσματα είτε φυσικό περιβάλλον, τα οποία τη διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες και τα οποία αποτελούν την ιστορία και τη μνήμη της. Η περίπτωση της κατασκευής του κωπηλατοδρομίου στο πεδίο της μάχης του Μαραθώνα δεν αποτελεί βάναυση καταπάτηση του ατομικού και συλλογικού δικαιώματος στη μνήμη; Κάτι αντίστοιχο δεν έγινε στην πόλη μας την Καλαμαριά με το εκκλησάκι του Αί Γιάννη στο Κατιρλί, που το έκτισαν οι πρόσφυγες μόλις έφτασαν στην Καλαμαριά; Η εξουσία με την αυθαιρεσία κατεδάφισε τον Άη Γιάννη καταπατώντας το δικαίωμα στη μνήμη. Και στις δύο περιπτώσεις η εξουσία συμπεριφέρθηκε σαν να αντιμετώπιζε υπηκόους και όχι πολίτες με δικαιώματα.
—Καλά αυτά είναι μια περίπτωση μόνο.
— Εάν παρατηρήσεις τις πράξεις και τον τρόπο λειτουργίας της εκάστοτε εξουσίας, θα αντιληφθείς ότι θεωρούν τους πολίτες υπηκόους και το εννοούν. Όταν η δημοτική εξουσία έχει γεμίσει τους δρόμους με τις φωτεινές διαφημιστικές πινακίδες δεν καταπατά το δικαίωμα του πολίτη για ασφαλή οδήγηση; Όταν η ίδια εξουσία επιτρέπει την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, δεν καταπατά το δικαίωμα του πολίτη για ποιότητα ζωής; Όταν η δημοτική εξουσία προσλαμβάνει ανθρώπους, μέσω των προσλήψεων με μη αξιοκρατικά κριτήρια, δεν καταπατιέται το δικαίωμα του πολίτη να απολαμβάνει το δικαίωμα της εργασίας με ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Τέλος, για να κλείσω με ένα γενικό παράδειγμα, οι εξουσιαστές, τόσο της κεντρικής όσο και της τοπικής διοίκησης, δεν λένε πάντα ότι «εγώ σας έφτιαξα αυτό το έργο» (αυτό θα το παρατήρησες όταν μιλούν δήμαρχοι και υπουργοί δημοσίων έργων). Δηλαδή, δεν θεωρούν την κατασκευή της αναγκαίας κοινωνικής υποδομής ως υποχρέωση, αλλά σαν προσφορά προς τους ψηφοφόρους. Σε κάθε άλλη περίπτωση το έργο δεν κατασκευάζεται. Συνεπώς, οι πολίτες δεν πρέπει να διαμαρτύρονται για το κόστος, κλπ. Σε τι διαφέρει, λοιπόν, αυτή η νοοτροπία από την νοοτροπία της απολυταρχικής εξουσίας προς τους υπηκόους; Υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα, αλλά δεν θέλω να σε κουράσω.
—Πραγματικά, έτσι όπως τα λες φαίνεται πως έχεις δίκιο. Τη συμπεριφορά που αρμόζει στη σχέση εξουσιαστή – υπηκόου την έχουμε δει και εμείς οι νέοι στον πολιτισμό. Διάβασα στον Αριστοτέλη, ότι η μουσική εξυψώνει τον άνθρωπο και δημιουργεί πολίτες υψηλού επιπέδου. Αντίθετα, σε καθεστώτα στα οποία δεν υπάρχει πολίτης, αλλά υπήκοος, η εξουσία προσφέρει άρτο και θεάματα. Στην χώρα, και ειδικά από την τοπική αυτοδιοίκηση, τόσα χρόνια, αντί να πραγματοποιούνται μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις υψηλής πνευματικής στάθμης, που ανεβάζουν το επίπεδο των πολιτών, προσφέρονται κακόγουστα πανηγύρια τα οποία, κατά την άποψη μου, αποκοιμίζουν και αποχαυνώνουν τον άνθρωπο.
—Έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο λαϊκίστικος πολιτισμός – όχι ο λαϊκός – αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται στις εξουσιαστικές κοινωνίες. Είδες λοιπόν ότι οι λέξεις συνεχίζουν να έχουν τη σημασία τους; Στη χώρα μας, δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολίτες, αλλά υπήκοοι. Υπάρχει έλλειψη ελευθερίας και καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων. Όταν τα ατομικά δικαιώματα θα τηρούνται ευλαβικά, δηλαδή όταν ο υπήκοος γίνει πολίτης, τότε πλέον θα μιλάμε για πραγματική δημοκρατία
Κυριακή 17 Απριλίου 2011
Με χρώματα στην καρδιά - Φάνες
Με χρώματα στην καρδιά αυτή τη φορά τα παιδιά δίνουν ζωντάνια στο χωριό με ένα σύνθημα: Ότι κάνουμε το κάνουμε για εμάς και τον κόσμο του χωριού μας!!!
Τα παιδιά επίσης φωνάζουν: Κανένας “ειδικός”, κανένας “καθοδηγητής”!!! Είμαστε μια ομάδα, ένα μελίσσι χωρίς κηφήνες και βασίλισσες!!!Το κάθε παιδί φτιάχνει αυτό που του αρέσει, αυτό που έχει στην καρδιά του και όχι κάτι “στημένο”!!!
Το αποτέλεσμα δείχνει εκπληκτικό… Έπονται τα καλλίτερα…
Δείτε νέες φωτογραφίες από τη δράση των παιδιών. http://rokar-rokar.blogspo
Από πίτα που δεν τρως…
Είναι πραγματικά συγκινητικά αξιοθαύμαστη η αυταπάρνηση με την οποία η τοπική πολιτική ηγεσία (αλλά και πιο πάνω, ως φαίνεται) υπερασπίζεται τα συμφέροντα του επιχειρηματία στην υπόθεση των αλευρομύλων. Και δεν αναφέρομαι βέβαια στους ανήκοντες στα μικρότερα κόμματα, διότι αυτοί αφενός μεν διαφοροποιήθηκαν, αφ’ ετέρου, βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο των κρατούντων, χαρακτηριζόμενοι στην καλύτερη περίπτωση «γραφικοί» στη χειρότερη «εχθροί της πόλης», που εμποδίζουν κάθε «αναπτυξιακή» προοπτική της. Για τους υπόλοιπους λέω. Τους πιο ψηλά ιστάμενους.
Είναι δε τόση η αυταπάρνησή τους , που κάποια εξέχοντα πολιτικά πρόσωπα, αδιαφορώντας για τις εντυπώσεις και τους συνειρμούς που προκαλούν, δεν διστάζουν να διαπληκτίζονται δημοσίως και να εγκαλούν ανθρώπους που τυγχάνει να έχουν εντελώς διαφορετική άποψη και δεν συμφωνούν στην κατεδάφιση του κτιρίου. Τους αφήνει αδιάφορους το γεγονός ότι σε μια μικρή κοινωνία που όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, δεν είναι δύσκολο να ξετυλίξει κανείς το κουβάρι των συσχετισμών και των διαδρομών. Δεν νοιώθουν την ανάγκη να κρατήσουν ούτε τα προσχήματα!
Πρέπει δε να γίνει σαφές ότι η προστασία της πολιτιστικής, αρχιτεκτονικής, βιομηχανικής κληρονομιάς, δεν είναι ευθύνη του οποιουδήποτε επιχειρηματία αλλά της Πολιτείας, πολύ δε περισσότερο όταν από ενέργειες και καθυστερήσεις της Πολιτείας η υπόθεση βρίσκεται σήμερα σε αδιέξοδο, σε βάρος των συμφερόντων του επιχειρηματία.
Εξίσου εντυπωσιακή και αξιοθαύμαστη είναι και η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν οι θιασώτες της κατεδάφισης των αλευρομύλων.
Άλλος επικαλείται τη …νομιμότητα. Βεβαίως, την νομιμότητα την επικαλούνται μόνο όπου και όπως τους συμφέρει. Πόσο μπορεί να πείσει το περί νομιμότητας επιχείρημα όταν οι ίδιοι άνθρωποι, για μια άλλη υπόθεση δήλωναν προσφάτως δημόσια ότι «οι νομικοί σύμβουλοι σου βγάζουν ό,τι γνωμοδότηση τους ζητήσεις»; Προφανώς αυτή η εξόχως διασταλτική προσέγγισης της νομιμότητας (μιας έννοιας που θα έπρεπε να είναι απόλυτα σαφής , ανελαστική και στιβαρή), εμμέσως πλην σαφώς επιβεβαιώνει την πολιτική παρέμβαση στη διαδικασία, εξυπηρετεί κατά το δοκούν σε κάθε υπόθεση - και όχι μόνο στη συγκεκριμένη - και υπαγορεύει εν πολλοίς αποφάσεις σε πολιτικό και διοικητικό επίπεδο. Πόσο σοβαρά λοιπόν μπορούν να ληφθούν τέτοιου είδους αποφάσεις;
Άλλος επικαλείται την …αισθητική!!!. Έννοια και λέξη άγνωστη μέχρι τώρα στο λεξιλόγιο και στην πρακτική των τοπικών αρχόντων , άρχισε αιφνιδίως να χρησιμοποιείται ευρέως. Δεν μας αρέσει το κτίριο στο μάτι, άρα το κατεδαφίζουμε! Και ερωτώ, από πότε η πολιτιστική κληρονομιά και η προστασίας της τελούν υπό την αίρεση της αισθητικής μας, μιας έννοιας εξ ορισμού υποκειμενικής; Δηλαδή, διασώζουμε μόνο ότι μας αρέσει; Καινοφανής θεωρία! Επιπλέον, ας μην αγνοείται το γεγονός ότι μέχρι σήμερα κανένας από τους οψίμως ενοχληθέντες αισθητικώς, δεν είχαν εκφράσει ανάλογους προβληματισμούς για την «ομορφιά» του κτιρίου, αντιθέτως περίμεναν την μετατροπή του «τέρατος» σε ξενοδοχείο πολυτελείας. Δεν ήταν άσχημο τότε; (Παρεμπιπτόντως και οι αθίγγανοι στο Κορακόνερο πληγώνουν την αισθητική μας και την υγεία μας, αλλά κανένας δεν τολμά να τους κουνήσει από εκεί).
Καθώς νομιμότητα και αισθητική δεν αποτελούν ως φαίνεται ισχυρά επιχειρήματα, επιστρατεύθηκε η επικινδυνότητα του κτιρίου, μετά την περίεργη και ακόμη ανεξιχνίαστη(!) πυρκαγιά προ τριετίας . Μέχρι και ο δήμαρχος φοβήθηκε προ ημερών να μπει στο εσωτερικό του, μήπως συμβεί το μοιραίο! Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχουν επιστημονικές λύσεις για κτίρια διατηρητέα που έχουν προβλήματα στατικότητας. Ασφαλώς και υπάρχουν. Πολλά βιομηχανικά κτίρια ξαναγεννήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα. Αλλά αυτές οι λύσεις για κάποιους λόγους - ίσως οικονομικούς - δεν εξετάζονται από το ΥΠΠΟ που έσπευσε με συνοπτικές διαδικασίες να αποχαρακτηρίσει τους μύλους (αποφάσισε μόνο του ή κατόπιν υποδείξεων;) ανοίγοντας έτσι το δρόμο στην κατεδάφισή τους και την πώληση του ακινήτου από τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος τώρα έχει άλλα σχέδια για την αξιοποίησή του.
Πληροφορίες κάνουν λόγο για την ανέγερση πολυκαταστήματος, που ασφαλώς θα αδειοδοτηθεί μέσα από μια θολή διαδικασία αντικρουόμενων και αλληλοαναιρούμενων νομικών γνωμοδοτήσεων - έτσι γίνεται συνήθως – που θα δίνουν στους αρμόδιους αυτοδιοικητικούς φορείς το άλλοθι να παίξουν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου και να επιρρίπτει ο ένας στον άλλο την ευθύνη. Και μετά όλως υποκριτικώς και μονίμως λαϊκίζοντες, να συμπάσχουν για την ταφόπετρα που, κάθε μέρα, όλο και πιο βαριά, καλύπτει την τοπική οικονομία. Το είδαμε προσφάτως το έργο. Ουαί υμίν….
Σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, κάποιοι αντιδρούν, επωνύμως, διότι δεν ανέχονται να υποτιμάται η νοημοσύνη τους. Δημιουργούν κινήσεις πολιτών και το παλεύουν.
Η μεγάλη πλειοψηφία αδιαφορεί ή έχει πεισθεί ότι το «έκτρωμα» πρέπει να φύγει από εκεί.
Το πιο ανησυχητικό όλων, που αποθρασύνει τους κρατούντες, είναι ακριβώς αυτό. Η αδιαφορία. Πριν από λίγες μέρες συζητούσα το θέμα με κάποιον φίλο, υπέρμαχο της λύσης της κατεδάφισης. Διαφώνησα. Ανταλλάξαμε επιχειρήματα για λίγη ώρα και όταν η συζήτηση κατέληξε σε διέξοδο μου είπε: « τι με νοιάζει, ας κάνουν ό,τι θέλουν, από πίτα που δεν τρως…».
Αυτή λοιπόν είναι η κεντρική ιδέα, η ουσία των πραγμάτων. Η κοινή γνώμη έχει πεισθεί πως ό,τι γίνεται και ό,τι δεν γίνεται, αποσκοπεί πάντα σε ένα κομμάτι της πίτας. Η μια και μόνη αξία. Η υπέρτατη! Ποιός πολιτισμός, ποια κληρονομιά, ποιες αξίες, ποια ιστορία… Όλα για ένα κομμάτι της πίτας. Αν δεν μπορείς να το πάρεις, τι σε νοιάζει κι αν καεί; Τι σε νοιάζει κι αν καταρρεύσει.
Ίσως αυτή να είναι και η μόνη «λύση» τώρα πια, που θα βγάλει όλους από διλλήματα και αδιέξοδα. Όχι η κατεδάφιση, αλλά η κατάρρευση.
Ίσως ξυπνήσουμε ένα πρωί και το πρόβλημα, ως δια μαγείας, να έχει λυθεί. Θα ήταν ομολογουμένως μια πολύ βολική εξέλιξη…
ΑΙΤΗΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
Ρόδος 16 Απριλίου 2010
Προς,
Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου
κ. Εμμανουήλ Γλυνό
Κύριε Πρόεδρε,
Με αφορμή τη συζήτηση της τροποποίησης των όρων χρήσης και παραχώρησης των χώρων του Παλαιού Νοσοκομείου ( παλαιό κτίριο) σας εκφράζουμε την διαφορετική άποψη και γνώμη στην προτεινόμενη παραχώρηση του χώρου για την χρήση ως Δικαστικού Μεγάρου.
Μια απόφαση που λήφθηκε ερήμην των πολιτών της Ρόδου και ουσιαστικών χρηστών των δομών της πόλεως.
Η μετακόμιση του Δικαστηρίου στο χώρο του παλαιού νοσοκομείου στην ουσία παραποιεί την φυσιογνωμία του χώρου και ταυτόχρονη στερεί από την Πόλη την απαραίτητη κτιριακή υποδομή για τη στέγαση ανώτερων εκπαιδευτικών – μορφωτικών και πολιτιστικών φορέων που τόσο ασφυκτιούν σε κτίρια και υποδομές απαράδεκτες.
Η δημιουργία του νέου Δικαστηρίου στο χώρο του Παλαιού Νοσοκομείου δεν επιλύει κανένα πρόβλημα χώρου και κυκλοφορικής συμφόρησης, απλώς μεταθέτει το το πρόβλημα από το κέντρο της πόλης περίπου ένα χιλιόμετρο μακρύτερα. Ταυτόχρονα ακυρώνει τη σκοπιμότητα της σχετικής πρότασης του πάρκινγκ, αφού αυτό θα καταληφθεί από τα οχήματα των εχόντων σχέση με το δικαστήριο και τη συνολική λειτουργία του και δεν θα έχει να προσφέρει τίποτα στη διευκόλυνση του πολίτη και του επισκέπτη του κέντρου της πόλης.
Η τεκμηριωμένη πρότασή μας για παραχώρηση του χώρου του παλαιού κτιρίου στο άστεγο Πανεπιστήμιο Αιγαίο με ταυτόχρονη λειτουργία εντός αυτού πολιτιστικού και επιμορφωτικού κέντρου με ταυτόχρονη ενοποίηση και αξιοποίηση της Ροδιακής Έπαυλης στη μορφή ενός Πανεπιστημιακού, μορφωτικού και πολιτιστικού πολυχρηστικού χώρου (campus), θα ήταν μια ανυπολόγιστης αξίας και ανταποδοτικότητας ενέργεια.
Για όλα τα παραπάνω και προκειμένου να εκθέσουμε τις απόψεις μας, παρακαλούμε δεχθείτε το αίτημά μας για παράσταση μας και τοποθέτησή μας στη σχετική προγραμματισμένη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο της 19/4/2011.
Με εκτίμηση και προσμονή
Τα μέλη και οι φίλοι της Πρωτοβουλίας «Κοινόν Δωδεκανησίων»
Οι αιτούντες
Γιώργος Τριάντος
ΟΣΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΟΣΤΗΡΊΞΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΗ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
η ΣΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ FACEBOOK ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ Like
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
Κι όμως κάτι κινείται!
Γράφει η Ρένα Διακίδη
http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=11&pageID=1883
Τελευταία οι εκφραστές της τοπικής πολιτικής ηγεσίας δεν κοιμούνται τόσο ήσυχα όσο μέχρι πρότινος. Είναι αλήθεια ότι, σε αντίθεση με τα συμβαίνοντα στην υπόλοιπη χώρα, εδώ, μέχρι τώρα, κύριο χαρακτηριστικό της μεγάλης πλειοψηφίας της τοπικής κοινωνίας ήταν η αδιαφορία, που πολύ κομψά ενεδύθη τον μανδύα του πολιτισμού και της κοσμιότητας, για να δικαιολογήσει και να δικαιολογηθεί. Μια στάση πολύ βολική, ομολογουμένως, για την εκάστοτε τοπική πολιτική ηγεσία, που με εξαίρεση τις εκλογικές περιόδους, σε καμία άλλη περίπτωση δεν αισθάνθηκε να ελέγχεται ή να λογοδοτεί στην τοπική κοινωνία.
Τελευταία, κάτι αρχίζει να αλλάζει! Μικροί πυρήνες κοινωνικής αφύπνισης και δράσης αρχίζουν να εμφανίζονται, βάζουν στόχους και τους παλεύουν, κάνουν αισθητή την παρουσίας τους στην τοπική κοινωνία, γίνονται ενοχλητικοί για τους κρατούντες, οι οποίοι για πρώτη φορά νιώθουν ότι κάποιοι τους παρακολουθούν... Η αυτο-οργάνωση των πολιτών είναι γεγονός και για τη Ρόδο, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - blogs, facebook, twitter - να παίζουν καταλυτικό ρόλο, χωρίς όμως η παρέμβασή τους να εξαντλείται σ' αυτά.
Η αρχή έγινε με το "Κοινόν Δωδεκανησίων". Ξεκίνησε σαν ένα σύνολο θυμωμένων από τη συνεχή απαξίωση πολιτών, για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σε μια δραστήρια ομάδα, που η πρώτη επίσημη εμφάνισή της προκάλεσε αίσθηση, συζητήθηκε και ενόχλησε.
Η απουσία του συνόλου των σημερινών διαχειριστών της τοπικής εξουσίας από την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ για την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το παλιό νοσοκομείο της Ρόδου, όπως και από την έκθεση φωτογραφίας που οργανώθηκε, για να καταδείξει τα αποτελέσματα της αδιαφορίας, της ανικανότητας, της αναποτελεσματικότητας, συχνά δε και των σκοπιμοτήτων, δεν απετέλεσε παρά την επιβεβαίωση της ενόχλησής τους.
Η ενόχληση, ευθέως ανάλογη με την απήχηση που είχε στον κόσμο η δύναμη της εικόνας, επιβεβαιώθηκε και λίγες μέρες αργότερα, όταν ο δήμαρχος Ρόδου Στάθης Κουσουρνάς, μαζί με μια κουστωδία αντιδημάρχων και δημοσιογράφων, πήγε στους χώρους του παλιού νοσοκομείου, σε μια απροκάλυπτα επικοινωνιακή κίνηση, για να αμβλύνει τις δυσμενέστατες εντυπώσεις, για όλους εκείνους που διαχειρίστηκαν και εξακολουθούν – πάντα οι ίδιοι - να διαχειρίζονται τα τοπικά πράγματα, μέσα από την συνεχή εναλλαγή θώκων εξουσίας.
Κατά τα άλλα, η παρουσία τους στο παλιό νοσοκομείο επιβεβαίωσε το προφανές: Την απουσία σχεδίου για την αξιοποίηση του μοναδικού αυτού χώρου, με την τιμαριοποίησή του και την απώλεια και της τελευταίας ευκαιρίας να γίνει μια όαση στο κέντρο της πόλης. Υπηρεσίες του δήμου, δικαστήρια, υπόγειο πάρκινγκ, όλα αυτά πλίνθοι τε και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Κι ίσως σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να δοθεί τώρα ο αγώνας. Αποτροπής αυτού του «σχεδίου» καταστροφής του κτιριακού συγκροτήματος, στο όνομα δήθεν της σωτηρίας και αποκατάστασής του.
Πριν ακόμη ξεπεράσουν το …σοκ της δράσης του «Κοινόν Δωδεκανησίων», μια δεύτερη κίνηση πολιτών, που έχει ανάλογα χαρακτηριστικά και ακολουθεί παρόμοια μεθοδολογία, κάνει την εμφάνισή της! «Save SAMICA» με στόχο να αποτρέψει την κατεδάφιση των αλευρομύλων, κτιρίου βιομηχανικής κληρονομιάς, που η Πολιτεία – το ΥΠΠΟ – αποχαρακτηρίζει μετά την ακόμη ανεξιχνίαστη «περίεργη» πυρκαγιά του Μαρτίου του 2008, ωθώντας τον ιδιοκτήτη του ακινήτου στην απόφαση κατεδάφισής του, με την αιτιολογία ότι το υπέρογκο κόστος αποκατάστασής του δεν μπορεί να το σηκώσει ένας ιδιώτης, χωρίς κρατική χρηματοδότηση.
Μέρα με την ημέρα, κόμματα (πλην των δύο μεγάλων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που έχουν τοπική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση) φορείς και απλοί πολίτες προσπαθούν να αποτρέψουν με κάθε τρόπο και μέσο την κατεδάφιση του ιστορικού κτιρίου, έχοντας απέναντί τους μεγάλη μερίδα των τοπικών ΜΜΕ, τον Περιφερειάρχη Γιάννη Μαχαιρίδη - στο όνομα της …νομιμότητας και ένα μέρος της τοπικής κοινωνίας που βρίσκει το κτίριο … ακαλαίσθητο (με την ίδια λογική προτείνω να κατεδαφίσουμε και το δημαρχείο της Ρόδου, δείγμα της αυστηρής φασιστικής αρχιτεκτονικής, χωρίς ιδιαίτερη καλαισθησία).
Και οι δύο πρωτοβουλίες πολιτών δεν δείχνουν διατεθειμένες να καταθέσουν τα όπλα, άλλωστε βρίσκονται ακόμη στην αρχή. Κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότεροι συντάσσονται μαζί τους, ενώ απομακρύνονται εκείνοι που δεν είναι έτοιμοι και διατεθειμένοι για ρήξεις με το τοπικό κατεστημένο, σε όλες τις εκφάνσεις τους. Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος…
Το πόσο μακριά θα καταφέρουν να φθάσουν, είναι το ζητούμενο. Σε κάθε περίπτωση όμως, σημασία έχει ότι μέσα στη γενικότερη ραστώνη, κάτι αλλάζει, κάτι κινείται. Ίσως γιατί όλο και περισσότεροι πλέον συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια και οι ευκαιρίες εξέλιπαν και αυτές….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)