Πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκε μια είδηση που αφορούσε σε κράτηση με το ψευδώνυμο «Αναγνώστου» που έκανε το ελληνικό πρωθυπουργικό ζεύγος προκειμένου να μεταβεί σε «μπουτίκ χοτέλ» της Καρδαμύλης. Η είδηση γράφτηκε στην Ελευθεροτυπία και αναμεταδόθηκε από το δελτίο του star και τα tabloid έντυπα. Υπάρχουν πολλά επίπεδα ανάγνωσης αυτής της είδησης καθένα από τα οποία αποτελεί καθρέφτη των σκέψεων και των παραστάσεων που διαθέτει ο επίδοξος αναγνώστης/ερμηνευτής. Η είδηση, που δε διαψεύστηκε, πιθανά να αποτελεί ένα ακόμη τεκμήριο μια νέας σελίδας στον πολιτικό πολιτισμό της χώρας. Όταν ο έλληνας πρωθυπουργός ταξιδεύει με ψευδώνυμο μπορεί κάποιος καλοπροαίρετος να σκεφτεί πως το κάνει για λόγους ασφάλειας, κάποιος άλλος περισσότερο καχύποπτος μπορεί να σκεφτεί πως αυτή η επιλογή εντάσσεται σε ένα πλαίσιο πολιτικής επικοινωνίας που αντιμετωπίζει τους πολιτικούς σαν να ήταν δημοφιλείς αστέρες που επιζητούν την ησυχία τους. Χωρίς αμφιβολία ακούγεται γαργαλιστική/ενδιαφέρουσα και προστίθεται στο πλήθος των παραπολιτικών «διαρροών» που συνοδεύονται από φωτογραφίες σε στυλ παπαράτσι και απεικονίζουν τον έλληνα πρωθυπουργό να κάνει κανό, να κυκλοφορεί με το μαγιό του στις παραλίες ή να εμφανίζεται στο καλλιμάρμαρο με διαστημικής αισθητικής γυαλιά ηλίου.
Τέτοιου τύπου αναφορές, που πληθαίνουν συνεχώς, πιθανά να είναι μια συνειδητή επικοινωνιακή επιλογή η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο της «θεαματικής πολιτικής» που προσωποποιούν το «ετοιμόγεννο» ζεύγος Σαρκοζί/Μπρούνι, ο «αιεθαλής και άτακτος» Μπερλουσκόνι, ο «δυναμικός/easy rider» Πούτιν και ο «φωτογενής» Ομπάμα. Η «ταμπλοϊντοποίηση» της πολιτικής αποφέρει ένα μεγάλο όγκο αναφορών στο διαδίκτυο και μεγεθύνει τη δημοφιλία των πολιτικών προσώπων, λένε οι «αλχημιστές» επικοινωνιολόγοι, οι οποίοι, όπως επισημαίνει ο βρετανός κοινωνιολόγος Κόλιν Κράουτς, αντιμετωπίζουν τα πολιτικά πρόσωπα για τα οποία εργάζονται ως να επρόκειτο για ένα «προϊόν» αδειάζοντας τους από οποιοδήποτε ιδεαλιστικό περιεχόμενο και χαρίζοντας τους γυαλιστερό περιτύλιγμα, ξεχνάνε πως το μάρκετινγκ ταιριάζει περισσότερο στα καταναλωτικά προϊόντα από ότι στις πολιτικές ιδέες και τους πολιτικούς που τις ενσαρκώνουν.
Οι φωτογραφίες με τον έλληνα πρωθυπουργό να κάνει κανό στα ανοικτά των ελληνικών νησιών στη διάρκεια «long weekends» φιλοξενήθηκαν σε όλα τα κουτσομπολίστικα περιοδικά στη διάρκεια του φετινού (στενάχωρου) καλοκαιριού. Έχω την εντύπωση πως οι life style διαρροές στο τύπο για τις εξόδους, τις αποδράσεις, τις γαστρονομικές επιλογές και τα χόμπι του ΓΑΠ εντείνουν την εναντιοσημία της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής και ακυρώνουν τη βασική έγκληση της κυβερνητικής ρητορείας που είναι η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Χωρίς αμφιβολία κάτω από κανονικές συνθήκες τέτοιου τύπου επιλογές είναι λειτουργικές και χαρίζουν μερικές μονάδες στο δείκτη πολιτικής δημοφιλίας, όμως σε περιόδους οικονομικής και πολιτικής κρίσης οι επικοινωνιακές αλχημείες αυτού του τύπου είναι ικανές να αποδημήσουν το βασικό κρισιακό επιχείρημα που απαιτεί υπομονή και αντοχή στην οδύνη.
Έχω την εντύπωση πως οι life style διαρροές στα κουτσομπολίστικα έντυπα αντιμάχονται νοηματικά και συμβολικά την καθημερινή επίκληση της θυσίας που πρέπει όλοι να κάνουμε για τη σωτηρία της χώρας. Μια θυσία που έχει γίνει δείκτης του «πατριωτισμού» του καθενός μας και μετωνυμία της εθνικοφροσύνης.
Κλείνοντας τη σκέψη μου θα επανέλθω στην αφορμή του κειμένου. Όσοι συμβούλεψαν το πρωθυπουργικό ζεύγος να ταξιδέψει με το ψευδώνυμο «Αναγνώστου» στην Καρδαμύλη προφανώς δεν γνωρίζουν αυτή η πρακτική είχε μισό αιώνα να εφαρμοστεί στη χώρα μας. Για την ακρίβεια έχουν περάσει 48 χρόνια από την τελευταία φορά που ένας έλληνας πολιτικός χρησιμοποίησε ψευδώνυμο, όχι για να κάνει κράτηση σε μπουτίκ χοτέλ αλλά για να ταξιδέψει στο Παρίσι και αυτός δε λεγόταν Παπανδρέου. Ήταν 9 Δεκεμβρίου του 1963 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φοβούμενος την εντεινόμενη δράση του παρακράτους που το κόμμα του (ΕΡΕ) είχε ανεχτεί «φεύγει» για το Παρίσι με το ψευδώνυμο «Τριανταφυλλίδης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου