ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ

Ένα σύνθημα που σπάει τη συμφωνία σιωπής σε θέματα «ιερά», όπως το κεκτημένο δικαίωμα των πολιτικών να κάνουν προεκλογικούς διορισμούς και στη συνέχεια να περνάνε τα έξοδα μισθοδοσίας των διορισμένων στους φορολογούμενους, έκανε την εμφάνισή του, αιφνιδιαστικά κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου στο κέντρο της Αθήνας. Ξεπερνώντας δηλαδή τη γνωστή και ασφαλή συνθηματολογία του είδους «Όχι σε αυτό - Θέλουμε το Άλλο». Μιά συνθηματολογία που δημιουργούσε σε όλους ένα αίσθημα ασφάλειας, αφού επιβεβαίωνε ότι η σχέση ανάμεσα στους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές, είναι σαν τη σχέση ανάμεσα σε ένα κηδεμόνα και στο απαιτητικό ανήλικο που όμως εξαρτάται από αυτόν. Δηλαδή για πρώτη φορά, από μια ανεξέλεγκτη ομάδα διαδηλωτών, άγγιξε το ταμπού, της στενής σχέσης μεταξύ των ηγεσιών που που διαμαρτύρονται και των πολιτικών προστατών τους.

Έγραφε: ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΣΑΣ

Για πρώτη φορά ένα σύνθημα μοιάζει να ταράζει εκ βαθέων το πελατειακό σύστημα που εν γνώσει τους και εν γνώσει μας αναπτύχθηκε διαχρονικά στη ζωή μας. Τη σχέση πολιτικού με τον πολίτη. Όχι σχέση εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και διαφάνειας, αλλά σχέση ανταλλαγής του αισχίστου είδους.
Δεν θα με απασχολούσε τόσο βαθιά αν ο ποιλιτικός διόριζε και πλήρωνε από τη τσέπη του. Δεν θα φώναζα τώρα αν ο πολιτικός πλήρωνε και τις ασφαλιστικές εισφορές αυτών που διόριζε. Δεν θα με πείραζε καν αν ο πολιτικός διόριζε την κόρη του, το γιό του και όλο του το σόι, αρκεί να τους πλήρωνε αυτός.

Όμως αυτό το άθλιο σύστημα δρά και αναπτύσσεται με όρους ανήθικους. Διορίζει ο πολιτικός και ο λαός αναλαμβάνει να συντηρεί τα ρουσφέτια του. Αναλαμβάνει ο λαός τα ακριβά ψώνια της κάθε ευνοούμενης και ευνοούμενου, τις free πιστωτικές του κάρτες, τα iphone και ipad του.

Όποιος κάνει ρουσφέτια τα πληρώνει από την τσέπη του», αποτέλεσε το θέμα συζήτησης στα πηγαδάκια του καφενείου της Βουλής, που πρώτη φορά έδειχναν τόσο ανήσυχα. «Αν δεν μας χρειάζονται για να τους διορίζουμε, ήρθε το τέλος μας» εκμυστηρεύθηκε σε μια στιγμή απόγνωσης, επώνυμος πρώην υπουργός. «Είναι σα να μας απαξιώνουν οι ίδιοι οι πελάτες μας. Και μένουμε ξεκρέμαστοι γιατί δεν ξέρουμε να κάνουμε τίποτα άλλο», συνέχισε κοιτάζοντας το κινητό του σα να περίμενε να χτυπήσει.

Και η αντίδραση του κατεστημένου άμεση και δοκιμασμένη. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που δεν είναι συνηθισμένο σε τέτοια ωμή ευθύτητα, αναστατώθηκε και έγινε νευρικό, με αποτέλεσμα να καταφύγει στις γνωστές του αμυντικές πρακτικές: Την μετατόπιση της προσοχής, στους κουκουλοφόρους και στους αθώους χτυπημένους φωτορεπόρτερ. Ώστε η κοινή γνώμη να καταγγείλει για άλλη μια φορά τα ΜΑΤ αντί για τους ίδιους.

«Οι μούντζες και οι κρεμάλες δεν μας ενοχλούσαν ιδιαίτερα, γιατί ξέραμε ότι αυτοί που τα έκαναν, σε λίγες ώρες θα ήταν στα γραφεία μας να ζητάνε χάρες» είπε υψηλόβαθμο στέλεχος γνωστού πολιτικού γραφείου. Εξάλλου, σου φωνάζει και διαμαρτύρεται σε εσένα, μόνο κάποιος που έχει μάθει να περιμένει από εσένα να του βρείς τη λύση για τα πάντα.
Ωμή ομολογία-πρόκληση, ωμή ομολογία φόβου για κατάρρευση του συστήματος. Σπάει το κύκλωμα του σπόνσορα πολίτη στον πολιτικό.

Αν όμως οι πολίτες αρχίζουν να αμφισβητούν τους προεκλογικούς μας διορισμούς και τους συνδυάσουν με τις έκτακτες εισφορές, αν οι πολίτες αρνηθούν πλέον να ανταλλάσουν το ρουσφέτι με τη μεταβίβαση του στις πλάτες όλων μας, αργά ή γρήγορα θα καταλάβουν ότι οι φορολογούμενοι σπονσοράρουν στην πραγματικότητα τις προεκλογικές μας εκστρατείες. Και τότε δεν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο».
Δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης, γιατί αποδεικνύεται οτι δεν έμαθαν να κάνουν τίποτα άλλο. Μόνο ρουσφέτια. Όταν έπρεπε να ορθώσουν φωνή, παράστημα, αξιοπρέπεια και θάρρος ήταν απόντες ή τουλάχιστον ανίκανοι και χωρίς βούληση.

Όταν έφτανε η ώρα να ανταποδώσουν στον πολίτη την εμπιστοσύνη, ως άλλοι στρουθοκάμηλοι ή χαμαιλέοντες έκρυβαν το κεφάλι στο χώμα ή άλλαζαν χρώμα. Όταν έφτανε η ώρα να πουν ένα όχι αξιοπρέπειας, τιμής και πατριωτισμού, ψελλίζοντας ακατανόητα επιχειρήματα και το κατά αυτούς εννοούμενο "εθνικό συμφέρον"

Πληρώστε πρώτα τα ρουσφέτια σας. Πληρώστε πρώτα τους στρατούς σας. Αν το κάνετε ελάτε να τα πάρετε και από εμάς.. Πρόθυμους θα μας βρείτε έστω και στριμωγμένους.

Σπόνσορες όμως την επιβίωσης και λαθροβίωσής σας δεν γινόμαστε. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ της πελατείας σας.